𝑰𝒔 𝑰𝒕 𝒚𝒐𝒐𝒏𝒈𝒊 𝒐𝒓 𝒚𝒐𝒐𝒏𝒋𝒊

Pt72

حقیقش با اتفاقات پارت قبل دست و دلم به نوشتن نرفت. ولی الان بیکارم سو...

__

از اتاق خارج شد و وی هم با قدم های کوچیکش پشت سرش راه افتاد

هوا رو به غروب بود و کمی سرد شده بود پس کلاهشو روی سرش گذاشت

وارد حیاط پشتی شد. صندلی راک و میز عصرونه ی چیده شده روی میز باعث تعجبش شد چون کسی اونجا نبود

شونه هاشو بالا انداخت و روی پایین ترین پله ی الاچیق نشست و چندتا تیکه گوشت رو برای وی پرت کرد

با هجوم اوردن وی توی بغلش لبخند کوچیکی زد

+ می دونی وی تو تنها کسی هستی که آغوش بی منتشو بهم میده

گوشت دیگه ای براش پرت کرد. دلش نمیخواست اون جسم نرم از آغوشش بره ولی باید فکر اون کوچولوهم می کرد

با ورود وی لبخند کوچیک تلخی زد

+ هیچکس اهمیت نمیده من هرروز دارم هزار بار میمیرم.. هیچکس اهمیت نمیده حتی وقتی لباس هامو عوض می کنم و ردهای روی بدنمو میبینم حالم از خودم بهم می خوره

وقتی پاپیش خودشو به صورت خیسش مالید لبخندی زد

+ انگاری حال وی کوچولو هم بد شد. برای همینه که با کسی صحبت نمی کنم.. من که به هر حال یه جسم مرده بیشتر نیستم.. چرا یه نفر دیگه هم آزار بدم؟

نوازشش کرد و خودش گوشتی دهنش گذاشت

+ اوایل فکر می کردم رن و هوسوک واقعا اهمیت میدن. شاید یکی از دلایلی بود که زودتر فکر خودکشی به سرم نزد.. ولی بعد فهمیدم اون ها هم فقط محض دلسوزی ازم مراقبت می کردن

اشک هاشو پاک کرد. هق هقش نگرفته بود فقط احساساتی شده بود

با افتادن جسم گرمی روی شونش، شوکه سرشو بالا آورد. با دیدن جیمین چشم هاش وحشت زده درشت شد

چشم های سرخش پر از اشک بود و لبخند تلخی زده بود

جیمین با تک دست سالمش پتورو مرتب کرد و به کمک عصاش یک پله از الاچیق پایین اومد و به سختی کنارش نشست

وی که انگار زیادی روی صاحبش حساس بود سمت جیمین صدایی درآورد و با خشم دندون هاشو نشون داد

یونگی بین گریش به عصبانیت پاپیش خندید و بغلش کرد

جیمین فهمید می خواد خودشو به نفهمیدن بزنه. الان فهمیده بود چرا یونگی هیچی از ناراحتی هاش بروز نمیده

نمی دونست این اجازه رو بهش میده یا نه ولی سمتش رفت و دست هاشو دورش حلقه کرد

- کاش جیمین بمیره اصلا.. کاش هیچوقت به دنیا نمیومد.. کاش هیچوقت یونگی رو نمیدید- نه نمیتونم اینو بگم.. کاش یونگی قبل از همه این اتفاقات از پیشش می رفت. کاش جیمین انقدر احمق نبود