Chapter 59

3.7K 112 15
                                    

(Note to Readers: PLEASE DON'T FORGET TO PLAY THE SONG ABOVE ↑)



Nagtatago ang araw sa makapal na ulap ng kalangitan. Bahagyang sumasayaw ang mga dahon sa sanga ng puno, mula sa hihip ng malamig na hangin. Mag-isang nakaupo si Eric sa wooden garden bench at kagaya ni Marsha, tila nabighani na rin siya sa alindog ng Taal Volcano.



"Ser Eric, andito na po ang bisita ninyo." Kasunod na ni Yaya Minyang ang bisitang hinihintay ni Eric. Tumayo sa kinauupuan si Eric para salubungin ito, "Hi Marsha. Kamusta ka na?" nakangiting bati ni Eric.



Ngumiti naman pabalik si Marsha at bumeso ito kay Eric, "Hi Eric. I'm okay.....I guess. Still coping up....Si Nadine?"



"She'll be up soon. Napuyat kasi tumulong sa akin sa pag-aayos ng gamit ng Mommy niya. Halika, upo muna tayo. Did you have breakfast na?"



"Yes, tapos na. Thank you. So whats up? Ano yung sinasabi mong importante?"



Hindi sumagot si Eric at may kinuha ito mula sa bulsa ng pantalon niya. Inabot niya kay Marsha ang isang sulat, "I was sorting Jane's stuff yesterday when I came across this letter. Sorry kung nabasa ko siya. It looks like a draft to me so akala ko kung ano lang ito. Hindi niya na kasi natapos yung letter and hindi niya na rin nailagay sa envelope. But I assumed she really intends to give this letter to you, I'm just not sure when. I'll leave you for awhile. Do you need anything?"



"Uhmm, I'm good. Thank you, Eric."




Tinignan ni Marsha ang sulat. Isinulat ito ni Jane sa isang pink stationery. At inamoy niya ito, strawberry scented ang papel. Hindi pantay-pantay ang pagkakatiklop nito. Binuksan niya ang sulat at nakita ang pamilyar na handwriting ni Jane. Hinawakan niya ang papel at ramdam niya ang madiing pagkakasulat ni Jane gamit ang isang black ballpen. Bumilis ang tibok ng puso niya at nauna nang tumulo ang kanyang luha bago pa man niya simulang basahin ang sulat.


To my dearest Marsh,


Look at my effort, Marsh! In this day and age, I did my best to find a scented pink stationery. Alam ko naman kasing favorite mo ang pink. Actually, pareho nating fave color ang pink, 'di ba? =) (now I can see you smiling from here!)


Anyway. by the time you are reading this, I know you are already better. Otherwise, I would've not given this letter at all. I am so thankful because God heard my prayers to heal you.


I didn't know that writing to you would be as hard as saying it to you personally. Well, I wanted to start by saying "Thank You." You have done so much for me in such a little time. You've certainly changed and made me a better person. You've changed the way I see love and life. Those days with you were truly one of my best and I do not regret sharing my life with you. But time have passed by and not that I purposely did, but I eventually moved on. I met Eric and we fell in love. And then Nadine came to our lives. She was my little Princess...she's my life. And I helplessly fell in love with them-with my family. I am happy now, Marsh. Do not worry about me anymore.

The Girl at 829 (girlxgirl) Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon