ကြမ္မာဖန်သော ပျော်ရွှင်မှု

CHAPTER (4-3)

ရွှီဟွိုက်ရှီ၏ပို့စ်ကို ပြန်တင်ထားလိုက်သော်လည်း ရွမ်ယွီ စိတ်သက်သာရာမရသေးချေ။ တစ်ဖက်မှ စာရေးသူ၏ ယခုကိစ္စအား အမြန်ပြီးသွားစေချင်နေသည့်စိတ်ကို ခံစားမိသဖြင့် ရွမ်ယွီ နိမိတ်မကောင်းသလို ခံစားရနေရသည်။ ထို့ကြောင့် ကော်ဖီဆိုင်မှ သတင်းတစ်ခုခုယူကာ ပြန်ရောက်လာမည့် ရှန်မင်ယင်ကိုသာ စောင့်နေလိုက်ရန် ရွမ်ယွီ ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့သည်။

သို့သော်လည်း ရှန်မင်ယင် ပြန်ရောက်လာသည့်အခါတွင်မူ ကော်ဖီဆိုင်၌ သူမ၏ ဘာပစ္စည်းကိုမှ မတွေ့ခဲ့ကြောင်း ပြန်ပြောလာလေသည်။ ရဲများကို ခေါ်၍ပင် အနီးအနားရှိ လုံခြုံရေးမှတ်တမ်းများကို ပြန်ကြည့်ခဲ့သော်လည်း မသင်္ကာစရာအရိပ်အယောင် လုံး၀ မတွေ့ရဟု ဆိုသည် ။ ရဲစခန်းသို့အမှုဖွင့်လိုပါက ဖွင့်နိုင်သော်လည်း တစ်လကျော်မျှကြာမြင့်နေပြီဖြစ်သဖြင့် ဘာမှမတွေ့နိုင်ချေက ပိုများနေပေသည်။

ရွမ်ယွီမှာ သူမ၏အပြစ်မရှိခြင်းကို သက်သေပြနိုင်ခဲ့သော်လည်း ပျောက်ဆုံးနေသေးသော သော့ချက်ကြောင့် နေမထိထိုင်မသာ ဖြစ်နေမိသည်။

သို့သော်လည်း မကြာမီအတွင်း ထိုအကြောင်းအား စိတ်ပူရန် အချိန်ပင်မရှိတော့ချေ။ စာတမ်းအားထုတ်ပြန်ပြီးမကြာမီပင် သူမ၏ weibo အကောင့်တွင် အမည်မသိ မှတ်ချက်ရေးသူများဖြင့် ပြည့်သွားပြန်ပေသည်။ တောင်းပန်စာကိုရရှိရန် ရွမ်ယွီက ကဗျာရေးသူအား ငွေပေး၍ လာဘ်ထိုးခဲ့ခြင်းဖြစ်ကြောင်း စွပ်စွဲကြထားလေသည်။

တောင်းပန်စာမှာ အတုဖြစ်ကြောင်း ထောက်ပြသူများနှင့် ရွမ်ယွီ့ဘက်တော်သားများမှာ weibo တစ်ခွင်၌ ငြင်းခုန်နေကြပေသည်။ ရွမ်ယွီ၏ weibo အကောင့်အောက်တွင် ရှုပ်ယှက်ခက်နေကြလေသည်။

ထို့နောက် တနင်္ဂနွေနေ့ နံနက်ခင်းတွင် ကျင်းကျန်းမှ စာရေးဆရာတစ်ယောက်သည် weibo တွင် မှတ်ချက်ရှည်ကြီးတစ်ခုကို ထုတ်ပြန်လိုက်လေသည်။

ရွမ်ယွီဟု တိုက်ရိုက်မပြောထားသော်လည်း ရွမ်ယွီအားပြောထားခြင်းဖြစ်ကြောင်းမှာ ထင်ရှားပေသည်။ ရွမ်ယွီသည် ခိုးကူးရေးခဲ့ရုံတင်မဟုတ်ပါဘဲ တက်သစ်စ စာရေးဆရာအား အနိုင်ကျင့်၍ ကလောင်နာမည်ကို စွန့်လွှတ်ခိုင်းခဲ့ခြင်းဖြစ်ကြောင်း ​စွပ်စွဲပြောဆိုထားလေသည်။