Yul Choice

:5

لبخندی زدم و نمیدونم چرا ولی با شیطنت گفتم:

_هییییی اون نمیخواد ازم جدا شه. بغل منو ترجیح میده.

لبخندی زد و شوخ گفت:

_لازم نیست از الان خودت رو خسته کنی. الان خیلی خسته است باید بره توی تختش بخوابه.

اون بی تفاوت به خواسته اون کوچولو میخواست ازم جداش کنه و اون چشم های خسته با اولین تلاش برای جدا کردنش ازم شروع به گریه کرد.

_من خسته نمیشم. اشکالی نداره. خوابید میذارمش تو تختش. اذیتش نکن.

عقب رفتم تا از دسترسش دورشم. با تعجب مصنوعی گفت:

_یولی؟ بغل بابا نمیای؟

یول فقط نقی زد و پاهاشو بی حوصله تو بغلم تکون داد. جونگ کوک با نگاه عجیب و سنگینی چند لحظه ساکت نگاهم کرد و بعد گفت:

_میتونی ببریش اتاق خودش. اینجا سر و صدا و رفت و آمد زیاده درست نمیتونه بخوابه.

و از اتاق خارج شد.
اون نگاه دیگه چه معنی‌ای داشت؟ 
حتما فکر کرده نمیتونم بخوابونمش.

شاید چیز خاصی بلد نباشم ولی میتونم یه بچه رو بخوابونم.

دستم رو پشتش گذاشتم و با قدمای آروم به سمت اتاقش رفتم. با دستم به پشتش ضربه های آرومی می زدم گاهی از آیینه میز توالت کوچیکش چکش میکردم تا ببینم خوابه یا نه؟

چند دفعه ای ایستادم و اون چشم هاش رو باز کرد. پس اینبار تایم طولانی تری رو راه رفتم و پشتش و گاهی سرش رو نوازش کردم.

وقتی ایستادم هیچ واکنشی نشون نداد.

_بالاخره خوابید؟ کارگرا کارشون تموم شد و رفتن. بذارش توی تختش. اگر خواستی لباس عوض کن و بیا آشپزخونه.

اینو جونگ کوک  با صدای آرومی گفت. دست به سینه به چهارچوب در تکیه داده بود و با همون نگاه عجیبش بهمون نگاه میکرد.

نمیدونم از کی اینجا بوده؟ یکم دقیقتر بهمون نگاه کرد و لبخند ریزی روی لبش نشست که سریع جمعش کرد و از اتاق خارج شد.

یولی رو با ملایمت توی تختش گذاشتم که باز چشم هاش رو که اینبار گیجِ گیج بود باز کرد.

دستم رو روی میله ی محافظ تخت گذاشتم و کمی تکونش دادم.

با اون یکی دستم پتوی نازکشو روش انداختم. دست کوچولوشو دراز کرد و یکی از انگشتامو گرفت توی دستش و با خیال راحت چشماشو بست.

طبق تجربه ی کوتاهم توی خوابوندنش روی شونم سعی‌ای برای در آوردن انگشتم از بین دست فسقلیش نکردم و دست از تکون دادن تخت برنداشتم.

خودم هم خسته بودم چون دیشب بخاطر کار هایی که باید انجام میشد خوب نخوابیده بودم. سرم رو به قسمت ثابت تخت تکیه دادم.