Chapter 12
ကျန်းဇီမော့ တံခါးခေါက်လိုက်သည်။
စစ်ကျွင်းတောက်မှ " ဝင်လာ " ဟု ပြောသည်ကိုကြားပြီးနောက် တံခါးလက်ကိုင်ဘုကိုလှည့်ကာ ဝင်လာလိုက်သည်။ အခန်းထဲဝင်လိုက်သည်နှင့် ဆိုဖာပေါ်ထိုင်နေသာ ဝမ်မင်ယီကို တွေ့လိုက်ရသည်။
ဝမ်မင်ယီ ပြံးပြပြီး သူ့ကိုနှုတ်ဆက်လိုက်သည်။
" ဟိုင်း ထပ်တွေ့ပြန်ပြီနော် ..."
ကျန်းဇီမော့ : သူငါ့ကို လုံးဝ မတွေ့ချင်ဘူးပဲ အိုကေ ...
ကျန်းဇီမော့၏ မျက်နှာမှ ပျော်ရွှင်မှုက ချက်ချင်းပျောက်ကွယ်သွားသည်ကို ဝမ်မင်ယီ ကြည့်နေလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် သူ၏မျက်နှာပေါ်က အပြုံးက ပိုမိုလေးနက်လာပြီး လက်ဦးမှုယူ၍ မေးလိုက်သည်။
" ကျွန်တော့ကောကောကို ဘာလို့တွေ့ချင်တာလဲ ..."
ကျန်းဇီမော့ သူ့ကိုကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် စစ်ကျွင်းတောက်ကိုကြည့်ကာ တီးတိုးပြောလိုက်သည်။
" ကျွင်းတောက် ... ငါမင်းနဲ့ အလုပ်ကိစ္စလေး ပြောစရာရှိတယ် ... ဝမ်မင်ယီကို အပြင်ထွက်ခိုင်းလိုက်ပါလား ..."
" မလိုပါဘူး ..."
စစ်ကျွင်းတောက်က တည်ငြိမ်စွာ ပြောလိုက်သည်။
" ကုမ္ပဏီရဲ့ ပြဿနာတွေကို သူ့ကို ဖုံးကွယ်ထားစရာမလိုဘူး ... မင်မင်ကလည်း အနာဂတ်မှာ ကုမ္ပဏီရဲ့ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ရေးမှာ ဝင်ရောက်လာနိုင်တာပဲ ..."
တကယ်လို့ သူဆန္ဒရှိရင်ပေါ့ ...
ဝမ်မင်ယီ မျက်တောင်ပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ်လုပ်ကာ တွေးတောနေမိသည်။
ဒါက သူ့ကောကောက သူ့အတွက် စဉ်းစားပေးထားတဲ့ အနာဂတ်များလား ... တကယ်ကို သူ့ကောကောရဲ့ စတိုင်ပါပဲလေ ...
ထိုစကားများကို ကျန်းဇီမော့ကြားသည့်အခါ ယမန်နေ့က ရုံးခန်းအပြင်ဘက်တွင် ပြောခဲ့သည့်စကားများကို ရုတ်ချည်းတွေးမိသွားပြီး သူ၏နှလုံးသားထဲတွင် ဟန်ချက်မငြိမ်ဖြစ်လာသည်။
စစ်ကျွင်းတောက်က ဒီအတိုင်းပြောလိုက်တယ်လို့ ထင်လိုက်ပေမယ့် သူကအလေးအနက်ထား စဉ်းစားပြီး ကုမ္ပဏီဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ဖို့အတွက် ဝမ်မင်ယီကိုလည်း ကုမ္ပဏီထဲကို ဝင်ခွင့်ပြုဖို့ တကယ်စီစဉ်ထားတယ်လို့ သူ မမျှော်လင့်ထားမိဘူး ...
