Chapter 44
"ဒါဆို.. ငါအလုပ်ရှုပ်နေမှန်း မင်းသိတယ်ပေါ့..."
စစ်ကျွင်းတောက် က သူ့ကို ပြုံးပြကာပြောသည်။
"မင်းသိရင်... ငါ့ကိုဘာလို့ဒုက္ခပေးနေသေးတာလဲ..."
ထိုစကားကို ပြောပြီးနောက် သူ့မျက်နှာပေါ်ရှိ အပြုံးသည် ပျောက်ကွယ်သွားပြီး သူ့မျက်လုံးများတွင်စိတ်မဝင်စားမှုများဖြင့် အစားထိုးလာသည်။
ဝမ်ပေါ် နှင့် ကျန်းဇီမော့တို့သည် ဗလာမျက်ဝန်းများဖြင့် စိုက်ကြည့်နေမိကြ သည်။
"မင်းဘာပြောလိုက်တာလဲ..."
ဝမ်ပေါ် စိတ်ရှုပ်သွားသည်။
ကျန်းဇီမော့က ခပ်မြန်မြန်ဆက်ပြောလာသည်။
"ကျွင်းတောက် မင်းမှားများမှားနေလား... ဝမ်ပေါ် က မင်းကိုဘာလို့ဒုက္ခပေးမှာလဲ..."
“ဟုတ်တယ်..”
ဝမ်ပေါ် က မကျေနပ်ဖြင့်ပြော၏။
"ငါတို့နှစ်ယောက်ကြားမှာ ရန်စဖြစ်အောင် တစ်ယောက်ယောက် က မင်းကို တစ်ခုခုပြောခဲ့တာလား..."
စစ်ကျွင်းတောက်၏အကြည့်များ အေးစက်သွားပြီး လှောင်ပြောင်လိုက်၏။ "မင်း မကြာသေးခင်က လုပ်ခဲ့တာတွေကို မေ့နေပြီလား..ဒါမှမဟုတ် မင်းလုပ်ခဲ့သမျှကို ရှာမတွေ့ နိုင်ဘူးလို့ မင်းထင်နေတာလား။"
ဝမ်ပေါ် အံ့အားသင့်သွားပြီး ရှူကျင်းကျဲ နှင့်ဝမ်မင်ယီ ကို ရုတ်တရက် တွေးမိလိုက်သည်။
စစ်ကျွင်းတောက် သက်ပြင်းချလိုက်သည်။
“ငါတို့ မတွေ့ရတာ တကယ်ကို တော်တော်ကြာသွားပြီ...ငါဘယ်ဟာကိုဂရုစိုက်တယ်၊ ဘယ်ဟာကိုဂရုမစိုက်ဘူးဆိုတာ မင်းမေ့သွားလောက်တဲ့အထိ ကိုကြာသွားပြီ..."
ယခုအချိန်ထိ စစ်ကျွင်းတောက်က ဝမ်ပေါ် ကို မျက်လုံးများပင့်ကာစိုက်ကြည့်ဆဲပင် ။
"ငါ ဘယ်သူ့ကို ဂရုစိုက်တယ်ဆိုတာ မှတ်မိသေးလား..."
ဝမ်ပေါ် တိတ်ဆိတ်သွားသည်။
ကျန်းဇီမော့က ဒါကိုမြင်ပြီး ဖြန်ဖြေရန် အမြန်ကြိုးစားလိုက်၏။
