Chapter 36.1
"ဒါက ပြဿနာမရှိပါဘူး။ အဖွဲ့ထဲကို မင်း ရဲ့ အဝတ်အစားတွေ မင်း ယူလာလို့ရတယ်။ မင်း ပိုက်ဆံသုံးဖို့ ဆန္ဒရှိတယ်ဆိုရင် မင်းမှာ မှန်ကန်တဲ့ဝတ်စုံ ရှိနေသရွေ့ ဝမ်မင်ယီ ဝတ်လို့ရတယ်..."
"ဟုတ်ကဲ့ , ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။"
"ရပါတယ်။ လိုအပ်တဲ့အချိန်မှာ မင်းဝယ်လို့ရတယ်။ဇာတ်လမ်းထဲက ပုံရိပ်နဲ့ လိုက်ဖက်ရဲ့လား ကြည့်လို့ရအောင် ငါ့ကို တစ်ချက်လောက် ပြပေးပါ..."
"ကောင်းပါပြီ။"
ချန်လု ပြောပြီးသွားတာနဲ့ ဖုန်းကိုချကာ အဝတ်အစားခန်းသို့ တိတ်တဆိတ်ပြန်သွားလိုက်ပြီး ဝမ်မင်ယီအား လက်ရှိအခြေအနေကို ပြောပြခဲ့သည်။
"နင် ဒီနေ့ဝတ်လို့ရအောင် ငါ နင့်အတွက် အဝတ်အစားသွားဝယ်လိုက်မယ်..."
ဒီလိုအကြောင်းပြချက်ကြောင့် သူ့အဝတ်အစားတွေ ဖြတ်တောက်ခံလိုက်ရမယ်လို့ ဝမ်မင်ယီ မထင်ထားခဲ့မိပေ။ သူ ခဏလောက် ပြောစရာစကားမရှိ ဖြစ်သွားပေမယ့် ဒါက ပြဿနာ ကြီးကြီးမားမားတော့ မဟုတ်ပါဘူး။
"မင်း အဲဒါတွေ ဝယ်စရာမလိုပါဘူး ဝယ်ရတာ မတန်ဘူး ငါ့ရဲ့ ကိုယ်ပိုင် အဝတ်အစားကို ယူလိုက်မယ်"
"အဲ့ဒီလိုလုပ်လို့မရဘူး။" ချန်လုက "ရိုက်ကူးရေးမှာ ဘာမဆို ဖြစ်သွားနိုင်တယ်။ ကိုယ်ပိုင်အဝတ်အစားတွေ ၀တ်ထားလိုက်ရင် ဇာတ်ဝင်ခန်းတစ်ခုပြီးသွားတာနဲ့ အဝတ်က သုံးလို့မရတော့ဘူး ဖြစ်သွားလိမ့်မယ်။ အဲဒါက မတန်ဘူး"
"ကောင်းပြီ၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ငါ့မှာ အဝတ်အစားတွေ အများကြီးရှိတယ်။ လွှင့်ပစ်ရမယ်ဆိုရင်လည်း လွှင့်ပစ်လိုက်မယ်။ ချန်ကျဲ အစ်မရဲ့ လစဉ်ရတဲ့ လစာက နည်းနည်းလေး။ အစ်မ ငါ့ကို အဝတ်တွေ အကုန်ဝယ်ပေးပြီးပြီလေ။ ဒီလအတွက် အဝတ်အစား မဝယ်ချင်တော့ဘူးလား..."
ဝမ်မင်ယီက သူမကို ပြုံးပြုံးလေးကြည့်ရင်းဆက်ပြောလိုက်သည်။
"ယောက်ျားလေးတွေက တစ်လလောက် အဝတ်မဝယ်လည်း နေလို့ရတယ်၊ မိန်းကလေးတွေကတော့ မရဘူး၊ မိန်းကလေးတွေက ကိုယ့်ကိုကိုယ်အတွက် ပိုကောင်းတာ ရှိသင့်တယ်..."
