Chapter 119
(Extra 5)
စစ်ကျွင်းတောက်က သူ့မေးခွန်းကြောင့် စိတ်ပျော့သွားရပြီး အနမ်းတစ်ပွင့်ဖြင့်ပြန်ဖြေလာသည်။
"မင်း တရားဝင်လက်ထပ်လို့ရတဲ့အသက်အရွယ်ကြရင်ပေါ့ကွာ.... အခုတော့ မင်းရဲ့အသက်အရွယ်ကြောင့် လက်ထပ်လို့မရသေးဘူးလေ...."
ဝမ်မင်ယီက ပြုံးလိုက်သည်။
"အိုကေလေ...."
အချိန်အကြာကြီးစောင့်ဆိုင်းရပေဦးမည်။ ဝမ်မင်ယီက ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် ငယ်ရွယ်ရတာ မကောင်းကြောင်းခံစားလိုက်မိသည်။
နောက်တစ်နေ့မနက်တွင်ကျောက် ဝမ်ယွီနိုးချိန်၌ ဝမ်မင်ယီနှင့်စစ်ကျွင်းတောက်တို့က မနက်စာစားပြီးကြလေပြီ။ သူက ရီဝေဝေဖြ့င့် ရေသောက်ရင်းပြောလိုက်သည်။
"ငါကအရက်သောက်ဖို့ အရမ်းကိုအိုနေပြီပဲ...."
စစ်ကျွင်းတောက်က သူ့အတွက် မနက်စာပြန်နွှေးပေးလိုက်ပြီး ထိုင်ခုံပေါ်တွင် ထိုင်စောင့်ခိုင်းထားလေသည်။
ကျောက် ဝမ်ယွီက ဆန်ပြုတ်သောက်ရင်း ဝမ်မင်ယီကိုပြောလိုက်သည်။
"နောက်နှစ်ရက်အတောအတွင်း ပါး ပွဲတွေသွားတက်ရမယ်... သားပါး နဲ့လိုက်ခဲ့လို့ရတယ်...."
"အာ...."
ဝမ်မင်ယီက အတော်ကြီးတွန့်ဆုတ်နေသည်။
"ကျွန်တော်မသွားချင်ဘူး...."
"သားပဲအရင်ကပြောထားတယ်လေ... သားဆုရတာနဲ့ ပါး ကသားရဲ့ အဖေပါဆိုပြီး ဝန်ခံပါမယ်ဆို... ကိုယ့်စကားကိုယ်တည်လေကွာ...."
ဝမ်မင်ယီ "...."
ဝမ်မင်ယီက ကိုယ့်စကားနှင့်ကိုယ် ချောင်ပိတ်မိ၍ နောင်တများပင်ရသွားရသည်။
ဝမ်မင်ယီက စစ်ကျွင်းတောက်ကိုသူမတရားခံနေရသလိုကြည့်လိုက်ပြီး စစ်ကျွင်းတောက်ကလည်း သူ့ကိုနှစ်သိမ့်ပေးလာသည်။
"မင်းအဖေရဲ့ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့တွေ့ထားတာ ကောင်းတာပေါ့... နောက်ပိုင်းကြရင် သူတို့က မင်းကိုစောင့်ရှောက်ပေးလိမ့်မယ်...."
ဝမ်မင်ယီက သူ့လက်မောင်းထဲပစ်ဝင်လိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်သူ အတော်လေး သနားစဖွယ်ကောင်းသညိဟု ခံစားနေရသည်။။
