Chapter 47
ဝမ်မင်ယီ ၏ အတန်းပိုင်က သူပြန်လာသည်ကိုတွေ့သည်နှင့် ကျောင်းသားအား သူ့ရုံးခန်းကိုသွားရန်အတွက် WeChat မက်ဆေ့ခ်ျကို အထူးတလည်ပို့လိုက်သည်။
သို့ပေမဲ့ ဝမ်မင်ယီသည် ကျောင်းလာခဲသည့်အတွက် အတန်းပိုင်ရုံးခန်းက မည့်သည့်နေရာတွင်ရှိသည်ဆိုတာကို မသိခဲ့ပါချေ ။ အဆုံးတွင် ကျန်းဟ့မ်က သူ့ကို ထိုနေရာကို ခေါ်သွားခဲ့၏။
"မင်းပြန်လာပြီ။ ရုပ်ရှင်ရိုက်ရတာ ခက်ခဲလား..."
မျက်မှန်ဝတ်ထားသည့်အတန်းပိုင်က ပြုံးကာမေးလေသည် ။
"အဆင်ပြေနေ တုန်းပါပဲ။" ဝမ်မင်ယီ က သူ့ရှေ့မှာရပ်ပြီးမေးလိုက်သည်
"ဆရာ ကျွန်တော့်ကိုခေါ်တာ အကြောင်းတစ်ခုခု ရှိလို့လား ။"
"အင်း၊ ဖိုင်နယ်စာမေးပွဲက ရက်အနည်းငယ်ကြာ ရင်ဖြေရတော့မယ်။ ဒီSemesterမှာ အတန်းမသိပ်တက်ခဲ့ဘူးဆိုတော့ မင်းလိုအပ်မယ်ထင်ရင်..."
"ကျွန်တော် ပုံမှန်အတိုင်းပဲ စာမေးပွဲဖြေမယ်" ဟု ဝမ်မင်ယီ က ပြောလိုက်သည်။
"ကျောင်းမှာလက်ချာမလိုက်ခဲ့ပေမယ့် ကျူရှင်ဆရာကို သီးသန့်ငှားပြီး ကိုယ်တိုင်လေ့လာနေပါတယ်။ ကျွန်တော့်ရဲ့ ဖိုင်နယ်စာမေးပွဲကို ထိခိုက်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။"
"ကောင်းပြီ။မင်းကြိုးစားကြည့်ချင်ရင်တော့ ကျောင်းကလည်းသဘောတူမှာပါ။ ပြောရမယ်ဆိုရင် မင်းရဲ့အခြေအနေက တကယ်ထူးခြားတယ်။ ဒီရက်ပိုင်းအတွင်းမှာ မင်းရဲ့အတန်းဖော်တွေဆီက မှတ်စုတွေငှားပြီး ပြန်လေ့လာလို့ရတယ် ။ မေးစရာရှိရင် မင်းရဲ့ကျူရှင်ဆရာ ဒါမှမဟုတ် ငါ့ကိုပဲဖြစ်ဖြစ် လာရှာလို့ရတယ်..."
"မှတ်ထားပါ့မယ်။ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဆရာ။"
"စိတ်မပူပါနဲ့။ အခြားကျောင်းသားများနဲ့သွားပြီးပြန်လေ့ကျင့်လို့ရပြီ။ စာမေးပွဲမှာ ကံကောင်းပါစေကွာ"
"ဟုတ်။"
ဝမ်မင်ယီသည် ရုံးခန်းထဲက ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ ကျန်းဟမ့်က အပြင်မှာသူ့ကိုစောင့်နေ၏။ သူထွက်လာတာကိုမြင်သည်တွင် ရှေ့ကိုတိုးလာပြီး ...
