Your Loving Melody | Completed ✔

35: Goodbye

"Ito lang ba?"

"Yes po," sagot ko sa isang staff ng ACA na tumutulong sa pag-baba ng gamit ko.

Alas-tres pa lang ng umaga kaya walang tao sa university na gising na. Three-thirty pa darating si Mommy para sunduin ako at ihatid sa airport.

Napag-usapan namin na siya lang muna ang makakasama k sa airport dahil mahihirapan kami kung lalabas si Dad sa public, lalo na ngayong confirmed ang issue at kakalabas lang niya ng isang apology video at letter.

Hindi pa rin ako makapaniwala na nagawa ni Dad 'yon. Hindi ako galit kay Kobe, wala namang kinalaman ang bata rito. Pero kay Dad... oo.

May karapatan naman siguro akong magalit matapos ang ginawa niya kay Mommy, 'di ba?

Sino ba naman ang matutuwa sa gano'n? Lokohin ka ba naman tapos sa best friend mo pa? Hindi ko alam kung anong dahilan ni Dad at nagawa niya 'yon kay Mommy. I can't imagine kung gaano nag-suffer si Mommy no'n habang nagpapanggap sila na ayos ang lahat sa harap ko. Parang sobrang imposible nang malaman ko 'yon kasi ugali pa namin ang lumabas noon tuwing weekends, hanggang sa nag-bago na 'yon at mas nagpaka-busy sa company.

Wala talagang perpektong pamilya, ano? Siguro ang pamilya ng pinsan ko masasabi kong perpekto, napaka-healthy ng parenting nila at walang dark secrets.

Nagpa-iwan muna ako kasama ang mga gamit ko rito sa isang bench sa may ilalim ng puno habang hinihintay ang pagdating ng sundo ko.

Madilim pa pero kitang-kita ang statue na nasa gitna ng grounds, isang statue ng greek god na si Apollo.

This is where everything started. Dito ko rin naramdaman ang excitement nu'ng unang araw ko rito, naka-suot ng uniform at naka-tingala lang sa malaking statue na siyang sign ng academy namin.

Dito rin kami unang nag-kita ulit ni Lucas...

"Surprise!"

"Uno?! Nandito ka!!" Takbo ko sa kanya at niyakap siya nang mahigpit.

"S'yempre naman, I made a promise, right?"

I smiled at him.

"Ba't nandito ka?"

"I told you I will come back, so I'm here. Don't worry," hinimas niya ang ulo ko. "Hindi na kita iiwan ulit kahit kailan."

Napa-ngiti ako nang maalala ang araw na 'yon.

Tinupad niya ang pangako niya, hindi niya 'ko iniwan dito sa loob. Pero ako naman ang aalis ngayon...

LUCAS' POV

I'm here behind the wall, watching Celeste admire Apollos' statue.

I wonder what's on her mind... She's probably reminiscing the times she spent inside ACA, right? Of course that's what she's doing right now, she's the type to recall beautiful memories to light up her mood.

She's probably feeling down right now because she will miss this place. But a side of her remains happy because she'll be able to fulfill her dreams.

But what about me? How about me, Celeste?

I can't help but think about what Brian told me last night. That maybe I should go and confess... Should I?

I was about to go back because I'm having second thoughts right now and I don't want to do it, I don't want to stop her. But she turned around and called my name.

"Lucas..."

I hope my eyes are not that visible under my hoodie.

"I'm just here to see you off," I smiled a bit.