Λυκαυγές

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11

Ο διάδρομος είναι άδειος. Η ώρα είναι λίγο μετά τα μεσάνυχτα, οπότε όλοι κοιμούνται, ελπίζω... Προχωρώ με προσοχή, ακολουθώντας τις οδηγίες της Ραΐσα, προκειμένου να βγω στο μηχανοστάσιο. Ευτυχώς, όλως περιέργως βρίσκω εύκολα τον δρόμο μου. Αν τύχει και συναντήσω κάποιο μέλος του πληρώματος, έχω ήδη σκεφτεί την δικαιολογία που θα χρησιμοποιήσω. «Δεν είχα ύπνο και είπα να ατενίσω λίγο την θάλασσα την νύχτα, αλλά χάθηκα». Φτάνω, όμως, στην καμπίνα που με ενδιαφέρει χωρίς απρόοπτες συναντήσεις. Κοιτάζω γύρω μου και χτυπώ διακριτικά την πόρτα.

Η πόρτα ανοίγει αμέσως. Προφανώς, η κοπέλα είναι σε επαγρύπνηση, ώστε να μειωθεί ο κίνδυνος να με πάρει κανένα μάτι την ώρα που μπαίνω στην καμπίνα της. «Καμπίνα»... Πρόκειται, μάλλον, για ευφημισμό. Ο χώρος είναι πολύ μικρός, ίσα που χωράει ένα μικρό κρεβάτι κολλημένο στον τοίχο. Δεν υπάρχει κανένα άλλο έπιπλο. Αναγκαστικά, μοιραζόμαστε το κρεβάτι. Μου προτείνει να καθίσω και κάθεται κι εκείνη με την σειρά της δίπλα μου. Αυτή την φορά, η συνάντηση είναι διαφορετική από την πρώτη φορά που τα είπαμε στις τουαλέτες του πολυκαταστήματος. Η Ραΐσα παραμένει σιωπηλή και αμήχανη. Επιχειρώ να κάνω εγώ μια αρχή και να την διευκολύνω.

- Χαίρομαι που σε βλέπω. Αυτός ήταν ο λόγος που δεχθήκαμε την πρόσκληση για αυτή την μικρή κρουαζιέρα εγώ και ο σύζυγός μου.

Στο άκουσμα της αναφοράς μου στον Νικόλα, γυρνάει απότομα προς το μέρος μου και με κοιτάζει φοβισμένη.

- Δεν πιστεύω να είπατε κάτι στον άντρα σας! Ό,τι λέμε, οι συναντήσεις μας, όλα πρέπει να γίνονται κρυφά. Δεν καταλαβαίνετε; Αυτός ο άνθρωπος μπορεί να τα μαθαίνει όλα. Ήδη διακινδυνεύω πολύ που σας πλησίασα, αλλά δεν είχα πλέον άλλη επιλογή, μου λέει σε ικετευτικό ύφος.

- Μην ανησυχείς, κανείς δεν ξέρει την σχέση μας, σπεύδω να την καθησυχάσω. Σεβάστηκα την παράκλησή σου και δεν μίλησα σε κανένα. Άλλωστε, δεν συνηθίζω ποτέ να αποκαλύπτω στοιχεία της δουλειάς μου όσο αυτή είναι σε εξέλιξη.

Δείχνει να με πιστεύει. Ωστόσο, και πάλι βυθίζεται στην σιωπή. Η αποφασιστικότητα που είχε πριν λίγες μέρες έχει δώσει την θέση της σε μια διστακτική Ραΐσα.

- Λοιπόν; την παρακινώ να μου μιλήσει. Εδώ, είμαστε ασφαλείς, σωστά; Έχουμε χρόνο να μιλήσουμε χωρίς διακοπή. Σου έχω ήδη υποσχεθεί ότι μπορείς να υπολογίζεις στην βοήθειά μου, αλλά, όπως καταλαβαίνεις, πρέπει να μου δώσεις κάποια στοιχεία. Μίλα μου ελεύθερα, και, σε παρακαλώ, μίλα μου στον ενικό.