Λυκαυγές

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 41

Λίγοι άνθρωποι είναι μαζεμένοι στο λιμάνι, περιμένοντας να επιβιβαστούν στο πλοίο που θα τους πάει στον προορισμό τους. Το νησί δεν αποτελεί δημοφιλή επιλογή για χειμερινές διακοπές. Συνεπώς, οι λίγοι ταξιδιώτες που βρίσκονται έξω από το καράβι είναι κυρίως έμποροι, που πάνε στην πρωτεύουσα για τις συναλλαγές τους ή φοιτητές, που επιστρέφουν στην Σχολή τους μετά τις γιορτές.

Ανάμεσα στα πρόσωπα που θα ταξιδέψουν σήμερα είμαστε κι εγώ με τον Πέτρο. Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω ότι πήρα αυτή την απόφαση. Το ρίσκο είναι μεγάλο και δεν είμαι πια τόσο αισιόδοξη ώστε να ελπίζω σε καλά αποτελέσματα. Η κυρά-Χρυσούλα, όμως, είχε δίκιο˙ οφείλω και στους ανθρώπους που επηρεάστηκαν από αυτή την ιστορία αλλά και σε μένα να προσπαθήσω, τουλάχιστον, να βάλω ένα τέλος. Εύχομαι ο άντρας που με συνοδεύει να είναι τόσο ικανός όσο έλεγε η Αθηνά. Δεν θέλω ούτε να σκέφτομαι την περίπτωση αποτυχίας. Δεν είναι επειδή φοβάμαι τον θάνατο, αφού ξέρω ότι αυτή θα είναι η κατάληξη μιας αποτυχημένης απόπειρας να λογοδοτήσει ο Βαλιώτης. Απλώς, βαρέθηκα πια να παραμένει ατιμώρητος.

- Θα μου λείψεις, Ελευθερία μου, ακούω τον κύριο Γιώργο να μου λέει, χωρίς καν να προσπαθήσει να κρύψει την συγκίνηση στην φωνή του. Είσαι το πιο γλυκό κορίτσι που ξέρω.

- Εσένα θα λείψει, βρε Γιώργη; Εγώ τι να πω ο άμοιρος; Μια χαρά τα είχαμε κανονισμένα. Η κοπελιά μας στο μαγαζί, η αφεντιά μου στην θάλασσα. Μετά που έφυγε ο ανεπρόκοπος, σε είχα αποκούμπι, Ελευθερία μου. Τι να κάνουμε, όμως; Η οικογένεια προηγείται. Μακάρι να είχε τα ίδια μυαλά και ο βλάκας ο γιος μου..., λέει ο κυρ-Ανέστης, που έχει έρθει να με ξεπροβοδίσει.

Προφανώς, δεν αναφέραμε την αλήθεια σε κανένα. Η επίσημη δικαιολογία είναι ότι ο «ξάδερφος» μου έφερε άσχημα νέα για τους δικούς μου και έπρεπε να φύγω γρήγορα, για να πάω κοντά τους.

- Μην στενοχωριέσαι, κυρ-Ανέστη! Η Ειρήνη που θα μείνει στο πόδι μου είναι άξιο κορίτσι. Θα της δείξεις την δουλειά και σύντομα θα έχεις ξανά την ευκαιρία να βγαίνεις καθημερινά στο πέλαγος, για να τα λες με την επίσημη αγαπημένη σου, του λέω, πειράζοντάς τον.

- Αχ, καμιά δεν είναι σαν εσένα, Ελευθερία μου. Δεν λέω, κι η Ειρήνη καλά θα τα πάει..., όταν μάθει να ξεχωρίζει τους κατηφέδες από τα γεράνια! Το μυαλό της είναι όλη την ώρα στο μαραφέτι που κρατάει και στέλνει μηνύματα. Να δούμε... Θα την στρώσω, όμως.

- Έτσι είναι οι νέοι στις μέρες μας, Ανέστη μου! Μην κοιτάς εμάς τους μαθουσάλες που βλέπουμε υπολογιστές και τους θεωρούμε εργαλεία του εξαποδώ. Οι σημερινοί νέοι πρώτα μαθαίνουν να χειρίζονται τα κινητά και μετά μπουσουλάνε, προσθέτει ο κυρ-Γιώργος.