Λυκαυγές

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 70

«Πού είμαι; Τι συμβαίνει;» σκέφτομαι ζαλισμένη, ενώ ξυπνάω από ένα περίεργο λήθαργο. Ξαφνικά, οι μνήμες επανέρχονται και εισβάλλουν βίαια στον νου μου. Θυμάμαι τον Μάριο, την μια στιγμή να μου χαμογελάει και την άλλη να μου κλείνει το στόμα με ένα πανί που μύριζε περίεργα. Προφανώς, ήταν βουτηγμένο σε χλωροφόρμιο, γιατί μετά από κάποια δευτερόλεπτα αντίστασης, τα μάτια μου βάρυναν, τραβώντας με σε ένα ανήσυχο ύπνο. Ο πόνος της προδοσίας με ταράζει. Σκέφτομαι ότι ο Πέτρος δεν μπορεί να ξέρει τι έχει συμβεί, πού είμαι και ότι κινδυνεύω. «Θεέ μου, ας μην τελειώσει αυτή η ιστορία έτσι!»

Κάνω να κουνηθώ, μα αντιλαμβάνομαι ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατο. Ανοίγω τα μάτια μου και συνειδητοποιώ πως είμαι δεμένη σε μια καρέκλα, στο κέντρο ενός δωματίου που δεν έχω ξαναδεί ποτέ, ενώ το στόμα μου φράζει ένα χοντρό ύφασμα. Το χειρότερο που βλέπω, ωστόσο, είναι πως δεν είμαι μόνη μου στον χώρο. Είναι εδώ και το τέρας...

- Αυτό δεν χρειάζεται, λέει ο Βαλιώτης, αφαιρώντας μου το πανί που χρησίμευε ως φίμωτρο. Φωνάξτε όσο θέλετε, δεν πρόκειται να σας ακούσει κανείς! Ο κοντινότερος γείτονας δεν είναι σε απόσταση που να μπορεί να σας ακούσει.

Η επαφή του χεριού του με το πρόσωπό μου με αηδιάζει. Παρόλο που το ύφασμα μου έφερνε δυσφορία, θα προτιμούσα χίλιες φορές να παραμείνω με αυτό παρά να με αγγίξει το διεστραμμένο γουρούνι που με κοιτάζει με ένα σαρδόνιο χαμόγελο.

- Να σαπίσεις στην Κόλαση! είναι τα πρώτα μου λόγια μόλις ελευθερώνεται το στόμα μου.

- Θα έλεγε κανείς ότι με αντιπαθείτε, Χριστίνα... μου λέει ειρωνικά ο Βαλιώτης. Ή μπορεί και να με ποθείτε, προσθέτει δήθεν σκεφτικός. Αμφιβάλλω αν ο λαπάς που είχατε για σύζυγο ήταν αρκετά ικανός να ικανοποιήσει μια αγριόγατα σαν εσάς. Όσο για τον φρέσκο εραστή σας, τι να πω; Ένας χαζόμπατσος που δεν μπορεί να μοιράσει δύο γαϊδάρων άχυρα... Τόσο ηλίθιος που νόμισε ότι θα είχα μόνο ένα χαφιέ στην αστυνομία! Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο γρήγορα ανοίγουν τα στόματα όταν ανοίγω το πορτοφόλι μου. Κι ο ηλίθιος που επιλέξατε για επιβήτορα δεν πήρε χαμπάρι ότι ο φίλος του ο Παύλου ήταν πιο πιστός στις καταθέσεις του παρά στον συνάδερφό του, λέει κοροϊδευτικά.

- Δεν θα γλυτώσεις αυτή την φορά. Είτε επιζήσω είτε με σκοτώσεις, η εξαφάνισή μου θα οδηγήσει τις Αρχές στο κατώφλι σου. Αυτό είναι τεράστια ικανοποίηση από μόνο του. Δεν θα γλυτώσεις, του πετάω στα μούτρα παρορμητικά τις σκέψεις μου.

- Α, ναι; ρωτάει προσποιούμενος ότι απορεί. Όπως δεν γλύτωσα τόσο καιρό που κάνω το κέφι μου με ζουμερά κοριτσάκια; Όπως δεν γλύτωσα όταν φύτεψα μια σφαίρα στο χοντροκέφαλο του πανίβλακα συζύγου σας; Τι ακριβώς σας κάνει να πιστεύετε ότι δεν θα γλυτώσω και αυτή την φορά; με προκαλεί.

Όσο μου απευθύνει τις αλλεπάλληλες ερωτήσεις του, έχει πλησιάσει υπερβολικά κοντά στο πρόσωπό μου. Σχεδόν νιώθω την ανάσα του στο μάγουλό μου. Η εγγύτητα μού προκαλεί αναγούλα.

- Πάντως, μην ανησυχείτε, δεν πρόκειται να σας σκοτώσω. Θα ήταν πολύ μικρή τιμωρία αναλογικά με τον χρόνο που με απασχολήσατε. Πώς το γράφατε στο άρθρο σας; Εκείνο για τα χαρέμια στα Αραβικά Εμιράτα; Το βρήκα αρκετά εύστοχο! Εσείς θα έχετε την ευκαιρία να το ζήσετε από κοντά. Εύχομαι κάθε φορά που θα σας βιάζει κάποιος, να σκέφτεστε εμένα. Έχω ακούσει ότι είναι ιδιαιτέρως άγριοι όταν ξαλαφρώνουν την σεξουαλική τους πείνα. Τι κρίμα που δεν θα ζήσετε αρκετά για να μου τα διηγηθείτε... Μ' αρέσουν τέτοιες ιστορίες! Μμμ, η σκέψη και μόνο με ερεθίζει τόσο που θα μπορούσα να πάρω ακόμα και σας, εδώ, όπως είστε δεμένη. Κι ας είστε πολύ μεγάλη για τα εκλεπτυσμένα γούστα μου. Καλύτερα όχι, όμως! Με περιμένει φρέσκο αίμα στο κότερο...

Τα τελευταία λόγια του καλύπτονται από τον ήχο ενός αμαξιού που φτάνει.

- Ήρθε ο αγοραστής! λέει με χαρούμενο ύφος ο Βαλιώτης. Αυτό πια, ότι θα βγάλω και λεφτά από την εξαφάνισή σας, είναι το κερασάκι στην τούρτα!

Με αυτή την σαρκαστική διάθεση με παρατάει μόνη μου στο δωμάτιο και πηγαίνει σφυρίζοντας ευδιάθετος να συναντήσει τον υποψήφιο αγοραστή μου.