Λυκαυγές

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 32

- Γιάννη, τι κάνεις εδώ; ρωτάει ο Νικόλας.

Ο δισταγμός στην φωνή του είναι έντονος, όπως και ένα άλλο στοιχείο˙ ο φόβος. Αντιλαμβάνομαι πόσο φοβάται το αφεντικό του, τον συνεργάτη του. Αυτό το γεγονός με θλίβει ακόμα περισσότερο. Ο άντρας που αγάπησα, ο πατέρας του παιδιού που περιμένω έχει καταντήσει ένα απλό όργανο στα χέρια ενός εγκληματία. Πόσο χαμηλά έχει πέσει!

- Αγαπητέ μου, οι ανόητες ερωτήσεις με κουράζουν, απαντάει ο Βαλιώτης βαριεστημένα, ενώ κοιτάει εμένα. Ας μην στεκόμαστε, όμως, όρθιοι! Η γυναίκα σου πέρασε μια περιπέτεια με την υγεία της. Πρέπει να μην κουράζεται.

Η εμφανώς ειρωνική του στάση δεν με αγγίζει. Έχω παγώσει τόσο μέσα μου το τελευταίο εικοσιτετράωρο, που ούτε η εμφάνιση του τέρατος ξαφνικά στο διαμέρισμα ούτε η ειρωνεία του μπορούν να έχουν οποιαδήποτε επίδραση πάνω μου. Ακολουθώ τους δύο άντρες που σιχαίνομαι, για διαφορετικούς λόγους, στο σαλόνι. Κάθομαι σε μια πολυθρόνα, την αγαπημένη μου θέση, δίπλα ακριβώς από ένα γυάλινο τραπεζάκι με ένα αναμνηστικό που είχαμε αγοράσει σε ένα ταξίδι στην Βενετία. Ένα πανέμορφο άλογο Μουράνο, ανασηκωμένο στα πίσω του πόδια. Κάθε φορά που το κοίταζα, σκεφτόμουν την έκπληξη που μου είχε κάνει ο Νικόλας με εκείνο το ταξίδι, λίγο μετά το κλείσιμο μιας δύσκολης έρευνάς μου. Τώρα, δεν θέλω καν να του ρίξω μια ματιά. Ο Νικόλας έχει ήδη κάτσει απέναντι, στον καναπέ, ενώ ο Βαλιώτης, προφανώς σε μια προσπάθεια να τονίσει την υπεροχή που θεωρεί ότι έχει, στέκεται όρθιος.

- Δεν είχα καμιά αμφιβολία ότι η αγαπητή μας Χριστίνα βρίσκεται πίσω από την ταλαιπωρία των τελευταίων ημερών, σπάει την σιωπή το τέρας. Τι κρίμα που ο υπάλληλός μου σας έχασε από τα μάτια του χθες. Έπρεπε να έχει προβλέψει ότι εκείνο το μαγαζί έχει μια βολική πίσω πόρτα. Μάλλον σας υποτίμησε... Πάντως, δεν ξέρω τι νομίζετε ότι πετυχαίνετε με μια τόσο ωμή παρέμβαση στα προσωπικά μου, προσθέτει. Αλήθεια, πώς είναι η υγεία σας; Φύγατε λίγο βιαστικά από την κλινική...

- Το ενδιαφέρον σας είναι συγκινητικό! Είμαι καλά, ευχαριστώ. Μια μικρή αδιαθεσία ήταν. Βλέπετε, μου έπεσαν λίγο βαριές οι πρόσφατες εξελίξεις, απαντάω σαρκαστικά.

Όσο του μιλάω, τον κοιτάζω θαρρετά. Δεν πρόκειται να του επιτρέψω να με εκφοβίσει. Δεν ξέρω τι έχει σκοπό να κάνει, αλλά η θλίψη πάντα με έκανε παράτολμη στην ζωή μου. Η απάντησή μου φαίνεται να τον διασκεδάζει. Ξεσπάει σε γέλια.