Λυκαυγές

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 68

Η ώρα είναι έντεκα το βράδυ. Βρίσκομαι στο στούντιο όπου γίνονται τα γυρίσματα της εκπομπής «Ορός της αλήθειας». Είναι μια σοβαρή εκπομπή την οικοδέσποινα της οποίας σέβομαι για τον επαγγελματισμό της. Στέκομαι πίσω από τις κάμερες, παρακολουθώντας την συνέντευξη της Ραΐσα και της Μάσα, που έχουν έρθει από την Ιταλία ειδικά για να μιλήσουν απόψε. Αυτή την στιγμή, η δημοσιογράφος κάνει την αποφώνηση.

« Εδώ κλείνει η αποψινή μας εκπομπή. Θίξαμε ένα θέμα που δύσκολα χωράει ο ανθρώπινος νους. Ο μόνος τρόπος, όμως, να διαλύσουμε τα σκοτάδια του αρρωστημένου μυαλού κάποιων ατόμων είναι να ρίξουμε πάνω τους το άπλετο φως της αλήθειας. Τίποτα δεν τρέφει περισσότερο τον εγκληματικό βούρκο από τη σιωπή του υγιούς τμήματος της κοινωνίας μας. Όσο υπάρχουν άνθρωποι που εργάζονται ακούραστα προς αυτή την κατεύθυνση, όσο βρίσκονται θύματα αυτών των κυκλωμάτων με το σθένος να καταγγείλουν τους βασανιστές τους, δεν μπορούμε παρά να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο μέλλον. Ραΐσα, Μάσα, σας ευχαριστούμε θερμά για την θαρραλέα παρέμβασή σας στην αποψινή εκπομπή. Κυρίες, κύριοι, καλό σας βράδυ!»

Σβήνουν τα φώτα, ενώ ακούγεται η μουσική του σήματος της εκπομπής. Πλησιάζω τα κορίτσια. Δεν έχω προλάβει να τα δω από την ώρα που ήρθαν Ελλάδα.

- Μπράβο σας! Είμαι πολύ περήφανη για όσα έχετε καταφέρει! Είστε αξιοθαύμαστες, κορίτσια, τους λέω και τις αγκαλιάζω.

Στην παρέα μας έρχεται να προστεθεί η Χατζηστεργίου, η δημοσιογράφος που κάνει την εκπομπή.

- Χριστίνα, έπρεπε να βρίσκεσαι και εσύ μπροστά από την κάμερα, μου λέει με παράπονο. Τα περισσότερα στοιχεία μας βασίζονται στις δικές σου έρευνες..

- Αφού με ξέρεις, Ελένη. Άλλωστε, όλα ξεκίνησαν χάρη στο θάρρος αυτών των δύο γυναικών.

- Όταν βγουν όλα στην φόρα, πάντως, ελπίζω να κάνεις μια εμφάνιση και να μιλήσεις ζωντανά στο στούντιο. Ως εμπλεκόμενη στα γεγονότα, όχι ως δημοσιογράφος...

- Όταν τελειώσει αυτή η άσχημη ιστορία, το μόνο που θα θέλω να κάνω είναι διακοπές!

Η Χατζηστεργίου μάς αφήνει και φεύγει, αφού ευχαριστεί για ακόμα μια φορά τις κοπέλες που στέκονται πλάι μου.

- Λοιπόν, θα φύγετε αμέσως για Ιταλία ή θα καταφέρουμε να τα πούμε λίγο; τις ρωτάω όταν μένουμε μόνες μας.

- Πετάμε σε δυο ώρες για Ρώμη. Χριστίνα, όλα εδώ μας θυμίζουν άσχημες καταστάσεις. Ξέρω ότι όλα αυτά τα κουβαλάμε μέσα μας και από εκεί πρέπει να καταφέρουμε να τα ξεριζώσουμε, αλλά δεν βοηθάει να είμαστε σε ένα τόπο όπου τα πρόσωπά μας είναι στην τηλεόραση ή κρεμασμένα στα περίπτερα. Στην Ιταλία, έχουμε χτίσει μια νέα ζωή. Είμαστε άγνωστες μεταξύ αγνώστων. Θα μας πάει ο φίλος σας στο Μαρούσι, να πάρουμε τα πράγματά μας και φεύγουμε αμέσως.

- Εσύ, όμως, έρτεις Ρώμα, λέει η Μάσα. Εγκώ σου κάνω παγκωτό τσοκολάτο, λέει με περηφάνια.

- Προχώρησαν τα μαθήματα ζαχαροπλαστικής, ε; Εννοείται ότι θα έρθω, Μάσα μου. Εκτός της λατρείας μου για παγωτό, θέλω πολύ να σας ξαναδώ, όχι για λίγο όπως τώρα.

Αγκαλιαζόμαστε, τις φιλώ και τις αποχαιρετώ. Ο Κώστας θα τις πάει στο Κέντρο Κακοποιημένων Γυναικών και από εκεί στο αεροδρόμιο.

- Πάμε κι εμείς; με ρωτάει ο Μάριος.

Τον ακολουθώ και μπαίνουμε στο αυτοκίνητό του, για να πάμε στο σπίτι του Πέτρου. Εκείνος βρίσκεται στην Γ.Α.Δ.Α., ενώ ο Άλκης την έχει στήσει έξω από την έπαυλη του Βαλιώτη, προκειμένου να παρακολουθεί τις κινήσεις του τέρατος.

- Να πάρει η ευχή! ακούω τον Μάριο να λέει.

- Τι έγινε;

- Κολλάει η μίζα! Τι τα θες; Με τους ψωρομισθούς που παίρνουμε, αφού έχω και αυτό το σαράβαλο, είμαι ευχαριστημένος, μου απαντάει κατακόκκινος από την προσπάθεια να βάλει μπροστά το αμάξι.

Σε λίγο, ακούγεται επιτέλους ο ήχος της μηχανής που ανάβει. Ξεφυσάει ανακουφισμένος, με κοιτάζει χαμογελώντας απολογητικά για τον προηγούμενο εκνευρισμό του και ξεκινάμε. Έχουμε στρίψει στην γωνία όταν καταφτάνει στο στούντιο ένα άλλο όχημα, το οποίο δεν βλέπουμε. Πολύ αργότερα θα μάθω ότι ήταν το αυτοκίνητο του Πέτρου, ο οποίος είχε τηλεφωνήσει πως θα ερχόταν να με πάρει μετά το τέλος της εκπομπής, αλλά τον είχε καθυστερήσει ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα στον δρόμο...