Λυκαυγές

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 28

Παρά τις αντιρρήσεις της, η Αθηνά πείθεται τελικώς να με πάει μέχρι το σπίτι μου πριν πάει κι εκείνη στην δουλειά της. Φοβάται ότι η αντιπαράθεση με τον άντρα μου θα με οδηγήσει σε κατάρρευση. Δεν της αφήνω, ωστόσο, περιθώρια. Οι κοπέλες που προσπαθούμε να βοηθήσουμε έχουν περάσει απείρως χειρότερη κόλαση και όμως επιδεικνύουν αξιοθαύμαστο θάρρος. Είναι τόσο μίζερο να κλαίω την μοίρα μου εγώ. Σφίγγω τα δόντια μου, αποφασισμένη να φτάσω την υπόθεση ως το τέρμα. Νομίζω ότι πιάνομαι από αυτή την ελπίδα, το αίσιο τέλος αυτού του εφιάλτη, θεωρώντας ότι είναι ο μοναδικός τρόπος να κρατηθώ στην ζωή.

Η Αθηνά ανεβαίνει μαζί μου στο διαμέρισμα, για να βεβαιωθεί ότι δεν είναι εκεί ο Νικόλας. Δεν της λέω πόσο μάταιη είναι η κίνησή της. Η συνάντησή μας δεν θα αποφεύγεται αιωνίως. Τώρα, σε λίγη ώρα, αύριο, κάποια στιγμή θα βρεθούμε ο ένας απέναντι από τον άλλο. Δεν ξέρω τι ακριβώς αναμένω από αυτή την συνάντηση, αλλά είμαι σίγουρη ότι δεν θα βγω σώα ψυχικώς μετά από αυτή.

- Πήγαινε, ξέρω τι κάνω. Κι εσύ η ίδια δεν έχεις παραδεχτεί πόσο δύσκολη είναι μια δίωξη, πόσο μάλλον καταδίκη, του Βαλιώτη αν στηριχτούμε αποκλειστικά στις καταθέσεις της Ραΐσα και της Μάσα; Θέλαμε απεγνωσμένα απτά στοιχεία. Τώρα, πλέον, γνωρίζουμε ένα συνεργάτη του τέρατος και έχουμε την ευκαιρία να ψάξουμε στα πράγματά του. Πώς μπορούμε να αφήσουμε αυτή την ευκαιρία να πάει χαμένη;

- Θα μείνω μαζί σου. Ας ψάξουμε μαζί, προσπαθεί να με προστατέψει από τον ίδιο μου τον εαυτό.

- Όχι, αυτό το κομμάτι είναι δική μου υπόθεση. Σε περιμένουν στην δουλειά. Θα σε ενημερώσω αμέσως αν βρω κάτι.

Η Αθηνά κατανοεί την ανάγκη μου να μείνω μόνη. Αντιλαμβάνεται πως χρειάζομαι να ψάξω μόνη μου τα πράγματα του Νικόλα, να κλείσω χωρίς την παρουσία άλλου την πόρτα στην παλιά μου ζωή. Με αγκαλιάζει ζεστά, μεταδίδοντας μου όση θετική ενέργεια μπορεί. Για ακόμα μια φορά, δεν μιλάμε. Το απλό άγγιγμα αρκεί για να μου πει ότι με υποστηρίζει και ότι θα είναι κοντά μου μέχρι τέλους.

Η Αθηνά έχει μπει στο αμάξι της και έχει φύγει. Εγώ ακόμα κάθομαι στηριγμένη στην κάσα της πόρτας του γραφείου του Νικόλα, αναζητώντας το θάρρος να αρχίσω να ψάχνω. Μια πλευρά μου εύχεται να μην βρω τίποτα ή, σε ένα ευφάνταστο ουτοπικό σενάριο, να βρω κάτι που θα εξηγεί τα πρόσφατα νέα και θα δικαιολογεί τον άνθρωπο που αγαπάω σχεδόν είκοσι χρόνια. Ξέρω ότι μια τέτοια ανατροπή είναι τόσο πιθανή όσο και η πιθανότητα να είναι ένα κακό όνειρο όλα τα γεγονότα του τελευταίου μήνα.