Λυκαυγές

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 39

Παραμένω σιωπηλή. Η τελευταία ερώτηση του Πέτρου με βρήκε απροετοίμαστη. Ή ίδια η παρουσία του με έπιασε στον ύπνο. Ο Πέτρος έχει δίκιο να απορεί. Άλλωστε, και εγώ του παραδέχτηκα ότι το παιδί που περίμενα ήταν ο λόγος που έφυγα, σαν δειλή, από την Αθήνα, σκηνοθετώντας τον θάνατό μου. Πώς να του εξηγήσω ότι ουσιαστικά πέθανα όταν έμαθα την αλήθεια για τον άντρα μου;

Το ένστικτό μου παίζει πρωταρχικό ρόλο στην δουλειά που έχω επιλέξει. Είναι πολύ σημαντικό για τον τρόπο που δουλεύω προσωπικά. Πώς μπορώ να εμπιστεύομαι, συνεπώς, την Χριστίνα όταν αυτή είναι που τα έκανε θάλασσα; Δεν έχασα απλώς την εμπιστοσύνη μου στους ανθρώπους μετά τις αποκαλύψεις σχετικά με την συμμετοχή του Νικόλα στις διαστροφές του αφεντικού του, αλλά πολλά περισσότερα. Έχασα τον ίδιο μου τον εαυτό. Έπαψα να δίνω προσοχή στην εσωτερική εκείνη φωνή που με είχε οδηγήσει τόσες φορές στο παρελθόν, γιατί, πολύ απλά, δεν της είχα πλέον καμία απολύτως εμπιστοσύνη.

Πώς να την εμπιστευτώ, δηλαδή; Για χρόνια, μια ολόκληρη ζωή, περνούσα τις μέρες μου, μοιραζόμουν τα όνειρά μου, έκανα σχέδια, κοιμόμουν, γελούσα, μάλωνα, ζ-ο-ύ-σ-α με ένα άνθρωπο που δεν γνώριζα, όπως αποδείχθηκε. Δημοσιογραφικό ένστικτο και τρίχες κατσαρές. Όλα όσα έχω κάνει στην επαγγελματική μου πορεία είναι αποτέλεσμα τύχης, λοιπόν. Σώθηκαν η Ραΐσα και η Μάσα και αυτό μου είναι αρκετό. Μπορώ να πετάξω στα σκουπίδια την μαχητικότητα που κάποτε με χαρακτήριζε δίχως δεύτερη σκέψη.

Ο Πέτρος ακούει τον συλλογισμό μου, αλλά είναι εμφανές ότι δεν συμμερίζεται την γνώμη μου. Αδιαφορώ. Έχω πάρει τις αποφάσεις μου πριν πολύ καιρό. Η Χριστίνα πέθανε πριν ενάμιση χρόνο. Δεν σκοπεύω να της επιτρέψω να αναστηθεί, για να εξυπηρετήσει τα σχέδια του άντρα που με κοιτάζει διαπεραστικά αυτή την στιγμή, όσο ευγενής και αν είναι ο στόχος του.

- Δεν μπορείς να είσαι σίγουρη ότι θα παραμείνει για πάντα κρυφή η αλήθεια σχετικά με τον θάνατό σου, Χριστίνα. Όπως σε βρήκα εγώ, είναι εξίσου πιθανό να σε βρει και ο Βαλιώτης. Συμβιβάζεσαι με μια τέτοια ζωή; Να κοιτάς διαρκώς πάνω από τον ώμο σου; Να αναρωτιέσαι για κάθε νέο πρόσωπο που θα εμφανίζεται στο νησί αν πρόκειται για άνθρωπο του Βαλιώτη;

- Ειλικρινά θεωρείς ότι με νοιάζει; Όλοι θα πεθάνουμε μια μέρα. Έχω αποδεχτεί το γεγονός. Πιστεύω ότι είναι απίθανο να μάθει ποτέ το κάθαρμα για μένα, αλλά και αυτό να συμβεί, δεν με νοιάζει. Δεν άκουσες τίποτα από όλα όσα σου είπα;

- Σε άκουσα, μα δεν σε πιστεύω. Δεν πιστεύω ότι είσαι πρόθυμη να τον αφήσεις να παραμείνει ατιμώρητος. Όχι, δεν ποντάρω στην δημοσιογραφική σου ιδιότητα. Μπορεί να μην έχουμε κάνει ποτέ παρέα, αλλά η Αθηνά μου μιλούσε συχνά για σένα. Θαύμαζε το πείσμα σου, μα κυρίως το αίσθημα δικαιοσύνης που σε χαρακτηρίζει. Λες ότι δεν εμπιστεύεσαι πια τον εαυτό σου. Οπότε, είναι ο εγωισμός σου που μπαίνει στην μέση και δεν σε αφήνει να πολεμήσεις αυτό τον άνθρωπο. Και η Αθηνά πού βρίσκεται μέσα σε όλα αυτά; Ούτε την μνήμη της δεν θέλεις να τιμήσεις; Είμαι σίγουρος ότι πίσω από την δολοφονία της κρύβεται ο Βαλιώτης. Θα τον αφήσεις να συνεχίζει να γλεντάει ανέμελος, πίνοντας στην υγειά του κορόιδου;

Η αναφορά του στην Αθηνά με πονάει. Η κοπέλα αυτή έκανε τα πάντα για να με βοηθήσει όταν της το ζήτησα. Δεν μου λέει τίποτα ότι ως αστυνομικός όφειλε να δράσει. Πολλοί είναι αστυνομικοί, αλλά, μπροστά στον κίνδυνο, λουφάζουν, αρκούμενοι στον μισθό τους που πέφτει βρέξει χιονίσει. Όχι η Αθηνά. Όποιος κι αν εμφανιζόταν στο γραφείο της με την ιστορία που της είπα εγώ, εκείνη θα σκιζόταν να βοηθήσει. Για χάρη μου έκανε ακόμα πιο πολλά.

- Γίνεσαι άδικος και παίζεις βρόμικα, του λέω με παράπονο.

- Λέω την αλήθεια και το ξέρεις, γιατί θα με είχες στείλει από εκεί που ήρθα αν δεν ίσχυαν όλα όσα σου είπα, ανταπαντάει.

Αντιλαμβάνεται ότι έχω αρχίσει να κάμπτομαι. Να πάρει, το έχει καταλάβει πριν ακόμα το συνειδητοποιήσω εγώ.

- Τι έχεις κατά νου; ρωτάω παραιτημένη.

- Όλα στην ώρα τους, λέει ικανοποιημένος. Προς το παρόν, πρέπει να γνωρίσω την περίφημη σπιτονοικοκυρά σου...