Λυκαυγές

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 29

Μέσα στην ταραχή μου και απορροφημένη από το ψάξιμο του γραφείου του, δεν άκουσα την άφιξη του Νικόλα που τώρα στέκεται στην πόρτα κοιτάζοντας με ερωτηματικά.

- Ψάχνεις τα πράγματά μου; με ρωτάει δύσπιστα, αφού ποτέ στο παρελθόν δεν έχω κάνει κάτι ανάλογο.

Από την άλλη μεριά, ποτέ στο παρελθόν δεν είχα υποψιαστεί τον άντρα μου για ένα έγκλημα. Συνεπώς, δεν είχα αφορμή να ανακατευτώ στα χαρτιά του. Στο παρελθόν αυτά, γιατί το παρόν έχει ανατρέψει τελείως τα δεδομένα. Παλιά, δεν είχα καν διανοηθεί να αλλάξω θέση στα πράγματά του. Δεν μου αρέσει να μπλέκονται στα δικά μου χαρτιά, καθώς τα έχω πάντα τακτοποιημένα έτσι ώστε να τα βρίσκω εγώ, ακόμα και αν στα μάτια ενός τρίτου φαίνονται ακατάστατα. Για τον ίδιο λόγο, αποφεύγω να παρεμβαίνω στα χαρτιά της δουλειάς του. Ή, μάλλον, απέφευγα. Μέχρι σήμερα. Μέχρι αυτή την στιγμή που με έχει πιάσει να κάνω το αδιανόητο για ένα ζευγάρι που βασίζεται στην εμπιστοσύνη.

Μόνο που ξέρουμε πλέον ότι αυτό δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, σωστά; Τον κοιτάω, καθώς σηκώνομαι για να τον αντιμετωπίσω και διακρίνω στο βλέμμα του την συνειδητοποίηση της νέας πραγματικότητας. Ξέρει ότι ξέρω. Και οξυδερκής να μην ήταν, ο φάκελος του οποίου το περιεχόμενο βρίσκεται σκορπισμένο στα πόδια μου δεν αφήνει περιθώρια να παρεξηγήσει τι συμβαίνει.

- Αχ, Χριστίνα... Άσε με να σου εξηγήσω, λέει και κινείται προς το μέρος μου.

Σηκώνω το χέρι μου και τον αποτρέπω από το να με πλησιάσει. Δεν εμπιστεύομαι τον εαυτό μου κοντά του.

- Μην κάνεις ούτε βήμα παραπάνω, επιβεβαιώνω με τα λόγια μου την κίνηση του χεριού μου.

Ο χαμηλός τόνος της φωνής μου πρέπει να τον ξαφνιάζει. Εμένα, πάντως με ξαφνιάζει. Συνήθως, οι αντιδράσεις μου είναι έντονες. Ζω τα πάντα με χαρακτηριστικό πάθος. Την συγκεκριμένη στιγμή, όμως, νιώθω πως δεν έχω δύναμη να ανεβάσω τον τόνο της φωνής μου. Εκείνος στέκεται ακίνητος και με κοιτάει, ζυγίζοντας την κατάσταση. Πραγματικά, νομίζω ότι βλέπω τα γρανάζια του μυαλού του να κινούνται προκειμένου να βρει τρόπο να αντιμετωπίσει την αποκάλυψη της αλήθειας από την γυναίκα του.

- Δεν είναι αυτό που νομίζεις, δοκιμάζει να σπάσει την σιωπή.

Σοβαρά τώρα;! Αυτό είναι το καλύτερο που βρήκε να ξεστομίσει; Μου έρχεται να βάλω τα γέλια στο άκουσμα της φράσης του. Αυτής της γελοίας φράσης που χρησιμοποιείται βλακωδώς από τον ερωτιάρη άντρα όταν η απατημένη σύζυγος τον βρίσκει στο κρεβάτι με την ερωμένη του.