Λυκαυγές

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 47

Από το πρωί πέφτει δυνατή βροχή. Τα φρεάτια είναι, όπως συνήθως, βουλωμένα, με αποτέλεσμα οι δρόμοι να έχουν πλημμυρίσει. Οι Αθηναίοι προτιμούν το αυτοκίνητό τους για τις μετακινήσεις τους, παρόλο που είναι παραπάνω από βέβαιο ότι τους περιμένει πολλή ώρα αναμονής μέσα στο σιδερένιο κλουβί τους πριν φτάσουν στον προορισμό τους. Οι κακόμοιροι οι πεζοί μοιάζουν σαν να παίζουν σε ένα γιγάντιο ηλεκτρονικό παιχνίδι, έτσι όπως τρέχουν για να πάνε στην δουλειά τους προσπαθώντας ταυτοχρόνως να αποφύγουν τους νερόλακκους και τους ανυπόμονους οδηγούς που πατάνε γκάζι μόλις βρουν άνοιγμα μπροστά τους χωρίς να νοιάζονται αν καταβρέξουν κάποιο περαστικό.

Πάντως, η μέρα είχε ξεκινήσει ελπιδοφόρα, δίχως ούτε ένα σύννεφο στον ορίζοντα. Για πότε μαύρισε ο ουρανός και άρχισε να βρέχει, κανείς δεν το κατάλαβε. Γι' αυτό και κάποιοι βρέθηκαν απροετοίμαστοι, χωρίς ομπρέλα, να τρέχουν για να προστατευτούν. Από ψηλά, θα νόμιζε κανείς ότι πρόκειται για μυρμήγκια που ένα αόρατο χέρι τα κατέβρεξε και αυτά σπεύδουν προς διάφορες κατευθύνσεις για να σωθούν.

Έτσι νιώθω και εγώ, αφού η αυθόρμητη απόφασή μου να βγω από το σπίτι, να αναμιχθώ με τον κόσμο, να περπατήσω στους δρόμους της πόλης που κάποτε ήταν η δική μου πόλη, δεν με άφησε να διαβάσω καταλλήλως τα σημάδια του καιρού. Έχω γίνει μούσκεμα μέχρι το κόκκαλο, καθώς δεν έχω την πολυτέλεια να μείνω σε κάποια καφετέρια ώσπου να κοπάσει η μπόρα. Αν αντιληφθεί ο κέρβερος την απουσία μου, η πνευμονία με την οποία φλερτάρω θα είναι το μικρότερο πρόβλημά μου.

Φτάνω στο σπίτι και κάνω να ανοίξω την εξώπορτα. Ωχ! Το αυτοκίνητο του Πέτρου είναι παρκαρισμένο στον δρόμο, οπότε εκείνος είναι μέσα... Να πάρει η ευχή, αυτός δεν είπε ότι θα αργήσει να επιστρέψει; Ατσαλώνομαι για τον βέβαιο καυγά που θα ξεσπάσει με το που θα πατήσω το πόδι μου στο σαλόνι και προχωράω αποφασιστικά. Τι στο καλό; Δεν είμαι κανένα παιδάκι, να φοβάμαι μην με μαλώσει ο μπαμπάς μου. Άντε, γιατί του τα έχω μαζεμένα. Με αφήνει στο σπίτι και τρέχει στις δουλειές του, χωρίς να με ενημερώνει για τίποτα.

- Πού στα κομμάτια ήσουν; με πιάνει από τα μούτρα πριν καν κλείσω την πόρτα. Τι σόι παιχνίδι παίζεις;

- Πας καλά, χριστιανέ μου; Για ποιο παιχνίδι μιλάς; Άσε με να πάω να αλλάξω, γιατί έχω γίνει μούσκεμα και θα σου εξηγήσω, λέω και κινώ να πάω στο δωμάτιό μου.

Σηκώνεται από τον καναπέ και με μια απότομη κίνηση με πιάνει από το χέρι και δεν με αφήνει να κάνω ούτε βήμα.

- Καλά να πάθεις, αφού αψηφείς τις εντολές μου και κάνεις του κεφαλιού σου! Πού ήσουν;

Τραβάω το χέρι μου και απομακρύνομαι από κοντά του. Με ποιο δικαίωμα μου μιλάει με αυτό τον τρόπο;

- «Τις εντολές σου»; Για κάνε μας την χάρη! Βαρέθηκα να ζω σαν φυλακισμένη. Είχα ανάγκη να βγω έξω από το σπίτι, να αναπνεύσω καθαρό αέρα. Ξέρω πως δεν πρέπει να με δει κανείς, αλλά, ειλικρινά, πόσες πιθανότητες υπάρχουν να πέσω πάνω σε κάποιο γνωστό σε αυτή την περιοχή; Άλλωστε, έχω αλλάξει από τότε που κινούμουν σε αυτή την πόλη. Ποιος θα μπορούσε να με αναγνωρίσει; Πίστεψε με, δεν έχω καμιά επιθυμία να πεθάνω, συνεπώς προσέχω περισσότερο από σένα. Η ανάμιξή σου δεν έχει γίνει γνωστή, οπότε κανείς δεν σε παρακολουθεί. Μπορώ να βγαίνω από το σπίτι και να μην ασφυκτιώ εδώ μέσα!

Όλη αυτή την ώρα, με ακούει αμίλητος και με κοιτάζει με ένα σκοτεινό βλέμμα που δεν μου αρέσει καθόλου. Νομίζω ότι τον προτιμώ όταν φωνάζει. Η ηρεμία του είναι πιο απειλητική.

- Και πού ξέρω εγώ ότι δεν έψαχνες κάποιο λαβράκι; Μετά την απουσία σου τον τελευταίο χρόνο, αν καταφέρεις να βρεις αποδείξεις για τον Βαλιώτη μόνη σου, θα ανεβάσεις την καριέρα σου στα ύψη, σωστά;

Τον πλησιάζω και του δίνω ένα χαστούκι με τόση δύναμη που αποτυπώνονται τα δάχτυλά μου στο μάγουλό του.

- Δεν με ξέρεις καθόλου! Έχεις φτιάξει μια στρεβλή εικόνα για μένα στο χοντροκέφαλό σου και με κρίνεις αυθαίρετα. Άντε πνίξου, λοιπόν! Θα με βάλεις στο στόχαστρο όταν με στείλεις να συναντήσω τον Βαλιώτη. Πιστεύεις ότι είμαι τόσο φιλόδοξη ώστε να το διακινδυνεύσω; Δεν είναι η επαγγελματική μου φιλοδοξία που με έχει αναγκάσει να ανέχομαι εσένα και τις προσβολές σου, αλλά η ανάγκη μου να κλείσει αυτή η ιστορία, να τιμωρηθεί το κάθαρμα για όλα όσα έχει κάνει. Ήξερες το όνομά μου πριν; Πάντα υπέγραφα τα άρθρα μου με τα αρχικά μου. Ποτέ δεν μόστραρα την φάτσα μου στην τηλεόραση για να πάρω την δόξα που αναλογούσε στις δημοσιογραφικές μου επιτυχίες. Πού βασίζεις την τόσο καλή σου γνώμη για μένα, λοιπόν, κύριε Αργυρίου; Να σου πω και κάτι άλλο; Αφού με θεωρείς τόσο σκάρτη, δεν έχει νόημα αυτή η συνεργασία, ο Θεός να την κάνει δηλαδή! Επιστρέφω στον άλλο κόσμο. Η Ραΐσα και η Μάσα είναι μακριά και ασφαλείς. Γιατί να μπλέξω;

- Υπάρχουν και άλλα κορίτσια που κινδυνεύουν. Το είδες. Θα το αντέξει η συνείδησή σου να φύγεις και να μην με βοηθήσεις; ρωτάει χαμηλόφωνα.

- Εσύ αυτό πιστεύεις, του πετάω και ανεβαίνω στο δωμάτιό μου, για να βγάλω επιτέλους από πάνω μου τα βρεγμένα ρούχα.