Λυκαυγές

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 44

Το σπίτι του Πέτρου είναι μία από τις ελάχιστες παλιές μονοκατοικίες που έχουν απομείνει σε μια πόλη της οποίας ο μεγάλος αριθμός κατοίκων απαιτεί την κονσερβοποίησή τους, προκειμένου να χωρέσουν όλοι. Χθες το βράδυ φτάσαμε αργά και ήμασταν πολύ κουρασμένοι, για να μπορέσω να εκτιμήσω την ομορφιά του. Τώρα, όμως, που το βλέπω στο φως της μέρας, το βρίσκω όμορφο, σαν να είναι βγαλμένο από άλλη εποχή.

Μπροστά έχει ένα μικρό κήπο, στο κέντρο του οποίου δεσπόζει μια ψηλή λεμονιά, ενώ γύρω της βρίσκονται σκόρπια διάφορα λουλούδια: γεράνια, τριανταφυλλιές, ένα άλλο με μικρά μπλε άνθη που δεν ξέρω πώς το λένε. Ανθοπώλισσα να σου πετύχει! Από την εξώπορτα, διασχίζεις τον κήπο μέσα από ένα πλακόστρωτο διάδρομο, ανεβαίνεις λίγα σκαλιά και βρίσκεσαι στην μπροστινή βεράντα. Το σπίτι είναι διώροφο. Στο ισόγειο υπάρχει η σαλοτραπεζαρία, η κουζίνα και το μπάνιο των ξένων, ενώ ο πάνω όροφος αποτελείται από δυο κρεβατοκάμαρες, ένα χώρο που ο Πέτρος χρησιμοποιεί ως γραφείο και ένα μπάνιο.

Με το που ήρθαμε, ο Πέτρος μου έδειξε το δωμάτιο στο οποίο θα κοιμάμαι εγώ μέχρι να τελειώσει αυτή η ιστορία και μετά με καληνύχτισε και αποτραβήχτηκε στο δικό του υπνοδωμάτιο. Τακτοποιήθηκα και πήγα κατευθείαν για ύπνο. Αν και έχω πολλά πράγματα στο κεφάλι μου, παραδόθηκα ιδιαιτέρως γρήγορα στις αγκάλες του Μορφέα. Σήμερα το πρωί, όμως, ξύπνησα νωρίς και έτσι βρήκα ευκαιρία να εξερευνήσω το σπίτι. Δεν είμαι περίεργη - εντάξει, ίσως λίγο -, αλλά δεν μου αρέσει να μην έχω έλεγχο του χώρου στον οποίο βρίσκομαι.

Ακούγεται θόρυβος στον πάνω όροφο. Ξύπνησε, προφανώς, ο κατ' ανάγκη συγκάτοικος μου. Ωραία! Καιρός είναι να μιλήσουμε, με ηρεμία, και να δούμε ποιο είναι το περίφημο σχέδιο που έχει. Για να είμαι ειλικρινής, νομίζω ότι έχω ξεσυνηθίσει την πολύβουη πόλη. Μου λείπει το νησί, ο αέρας του, οι άνθρωποί του. Τέτοια ώρα, θα είχαμε πάρει πρωινό με την κυρά-Χρυσούλα και θα βρισκόμουν ήδη στο μαγαζί.

- Καλά, εσύ δεν πίνεις καφέ πρωί; ακούω τον Πέτρο που έχει πια κατέβει.

- Καλημέρα και σε σένα! Πάντα γλυκομίλητος είσαι!

- Δεν κοιμήθηκα καλά, αυτό είναι όλο. Δεν έχω συνηθίσει να βρίσκω κάποιον σπίτι μου, αφού μένω μόνος, δικαιολογείται.

- Εγώ σου είπα ότι μπορώ να πάω να μείνω σε ξενοδοχείο. Εσύ επέμενες να έρθω εδώ.

- Και να μην ξέρω πού είσαι και τι κάνεις; Ευχαριστώ, δε θα πάρω! Άσε που δεν ξέρεις πάνω σε ποιον μπορεί να πέσεις. Σκοπός είναι να αιφνιδιάσουμε τον Βαλιώτη, για να τον εξωθήσουμε στο λάθος. Αν μάθει πριν από την ώρα που εμείς θέλουμε ότι είσαι ζωντανή, το σχέδιο πάει στράφι.