The Promise of Forever (BOOK 2)

CHAPTER 22

Pagkatapos nang nangyari sa'min ni Doctor Miller sa banyo ay kaagad ko ng niyaya si Kristoff na umuwi na. Nagdahilan na lang ako na masama ang pakiramdam. Hindi ko na kaya pa siyang makaharap. Nasa kotse na kami at tinatahak na namin ang daan papunta sa bahay ko para ihatid ako ni Kristoff. Nakasandal ako sa salamin ng bintana ng kotse at nakatingin sa labas. Kailangan kong pigilan itong nararamdaman ko para kay Doctor Miller. Naalala ko naman ang sinabi niya sa 'kin kanina. Nasasaktan ko na rin siya, pero hindi lang naman siya pati na rin sarili ko nasasaktan ko. Pero ang hindi ko kayang saktan ay si Kristoff. Kaya kong iisantabi ang nararamdaman kong ito para hindi ko siya masaktan. Hindi ko namalayan na nakarating na pala kami sa bahay at inalalayan naman ako ni Kristoff na makababa ng sasakyan.

"Are you sure you're okay?"

"Okay lang ako Kristoff, you don't have to worry," papasok na sana ako sa loob ng bahay ng muli niya akong tawagin.

"Louise," napalingon naman ako sa kan'ya. Lumapit siya sa 'kin at niyakap ako. Nagtaka man ako pero hinayaan ko na lang siya.

"P'wede ka pang umatras hangga't maaga pa Louise." Kumalas naman ako ng pagkakayakap sa kan'ya at tinitigan siya.

"What do you mean?"

"Kung ayaw mo naman talaga may pagkakataon ka pa"

"Kristoff desidido na 'ko"

"Pero hindi mo pa 'ko mahal." Nagyuko naman ako dahil hindi ko kayang salubungin ang kan'yang mga titig. Inangat naman niya ang mukha ko at mataman akong tinitigan.

"Tatanungin kita Louise. You want to get married despite na wala kang nararamdaman sa 'kin?" Matagal bago ako nakasagot sa kan'ya.

"Yes Kristoff, naniniwala ako na matututunan din kitang mahalin." Pilit naman siyang ngumiti sa 'kin at marahang pinisil ang pisngi ko.

"I'm looking forward of what you said to me love." Hinalikan niya ang aking noo at nagpaalam na rin siya. Hindi ko alam kung bakit kailangan kong magsinungaling sa kan'ya, pinapaasa ko lang s'ya, alam kong mali pero ito ang nararapat para sa amin. Pagkaalis niya ay hindi ko na naman napigilan ang aking mga luha. Nasasaktan ako para kay Kristoff, pero mas nasasaktan ako dahil hindi ko p'wedeng mahalin si Doctor Miller. At hindi ko maibigay ang pagmamahal na dapat kay Kristoff. Pagkapasok ko sa loob ay naabutan ko si mamu Dyosa at mamu Edna na nagtatawanan, nahinto naman sila nang makita nila akong papalapit sa kanila. Nakaupo sila sa mahabang sofa at katulad ng dati pumwesto ako sa gitna nila.

"Mamu can you give me a hug?" Malambing kong wika sa kanila. Niyakap naman nila ako nang mahigpit at doon ay ibinuhos ko ang sakit na nararamdaman ko. Iyak lang ako nang iyak habang yakap-yakap nila ako.

"Baby loves, tahan na. Hindi man namin alam ang dahilan kung bakit ka nagkakaganyan, alam kong nahihirapan ka sa sitwasyon mo ngayon. Kapag okay ka na p'wede mong sabihin sa 'min ni mamu Dyosa mo. Alam mo namang handa kaming makinig sayo." Saad sa 'kin ni mamu Edna habang hinahagod ang aking likod.

"Mamu hindi ko kaya, hindi ko siya kayang saktan. Hindi ko rin p'wedeng mahalin si Doctor Miller, dalawa ang masasaktan namin," wika ko sa kanila sa pagitan ng aking pag-iyak.

"Anak, kung ano ang sinasabi ng puso mo ay siyang sundin mo dahil kapag huli na baka mas lalo mo lang silang masaktan," malungkot na turan ni mamu Dyosa. Bakit kailangan kong maranasan ito? Wika ko na lang sa aking isipan.

WALLACE POV:

"Kailan mo pala balak isagawa ang DNA test Wal?" Tanong sa akin ni Jake habang naglalakad kami papunta sa canteen.