ရန်သူ့အိမ်ရှေ့စံ

CH- 58

အခန်း ၅၈ အမွှာ

လဲ့ကျစ်က မြင်းခွာသံများကို နားထောင်ရင်း ရွေ့လျားနေသော ရထားလုံး၏ကန့်လန့်ကာထောင့်ကနေ အပြင်ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်သည်။

မြို့တံခါးမှ ထွက်သွားပြီးနောက် အပြင်ဘက်မှ အသံများ တဖြည်းဖြည်း ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။ မြို့ပြင်မှာ မြက်ပင်တွေနဲ့ လေတိုက်သံတွေသာ ကြားနေရပြီး ရထားလုံးပေါ်၌ တိတ်ဆိတ်နေသည်။ လဲ့ကျစ်က မျက်လုံးကို အကြည့်လွှဲလိုက်ပြီး သူမနံဘေးမှ ဟော်တူကို ကြည့်လိုက်သည်။

သူ့အမူအရာက ပိုအေးစက်လာသည်ကို သူမ သတိပြုမိပြီး သူမကို ကိုင်ထားသောလက်များပင် အေးစက်နေသည်။

သူက စကားတစ်ခွန်းမှ မပြောပေမယ့်၊ သူက ယခု ဦးတည်ရာနေရာကို ရွံရှာနေကြောင်းလည်း လဲ့ကျစ်က ပြတ်ပြတ်သားသား ခံစားသိမြင်နိုင်သည်။

သူမက မသိစိတ်က သူ့လက်တစ်ဖက်ကို သူ့နောက်ကျောဘက်သို့ ချထားလုနီးပါးဖြစ်ကာ သူ့ကိုကြည့်နေသည်ကို မြင်သောအခါ "အဲ့ဆေးယူဖို့နေရာကို... အရှင့်သား မသွားချင်ဘူးမလား.. ဘာလို့ ကျွန်မကို အန်းရွှယ်နဲ့ သွားခွင့်မပေးတာလားလဲ?"

နောက်ဆုံးတွင်၊ ဟော်တူ၏ မျက်လုံးများက အနည်းငယ်ပြုံးလာကာ ပိုပြီးတောက်ပလာသည်။ သူ့စိတ်ထဲတွင် သူမ၏ အာရုံခံစားမှုကို တွေးမိပြီး သက်ပြင်းချလိုက်သည်။ သူမရှေ့တွင် သူ မည်သို့ဟန်ဆောင်ရမည်ကို မသိတော့ပေ။ သူမက သူကို ပို၍ပို၍ နားလည်လာကာ သူ့ကို လွယ်ကူစွာ မြင်နိုင်နေပြီဖြစ်သည်။

သူက ခေါင်းကို ငုံ့ကာ "သိပ်မတွေးနဲ့"

ထိုစကားကိုပြောပြီးနောက် လဲ့ကျစ်က စကားရပ်လိုက်သည်။ သူမ မျက်လုံးကို အောက်ငုံ့ပြီး စိတ်ထဲမှာ ဆက်တွေးနေမိသည်။

ဟော်တူက သူမ၏ မျက်လုံးအောက်ရှိ အလင်းအမှောင်စက်ဝိုင်းများကို အနီးကပ် ကြည့်လိုက်သည်။ ဂရုတစိုက်မကြည့်လျှင် ၎င်းတို့ကို မြင်နိုင်မည် မဟုတ်ပေမယ့် သူမ အတွေးလွန်နေပြီး စိတ်ဓာတ်ကျနေမှန်း သူ သိသည်။ သူစားမည့်ဟင်းများထဲသို့ ဆေးဘက်ဝင် ဟင်းသီးဟင်းရွက်များကို တိတ်တဆိတ် ထည့်ထားသော်လည်း သူမ၏ နှလုံးသားကို သူမ မဖြေရှင်းနိုင်သေးဘဲ အဆုံးတွင် သူမ၏ စိုးရိမ်ပူပန်မှုများကို ပြေပျောက်ရန် ခက်ခဲသွားစေခဲ့သည်။