《Wolf pair》- ဘာသာပြန်

Chapter - 17

Chapter ● 17 ●

မိုးကောင်းကင်က အနည်းငယ် အုံ့မှိုင်းလို့နေသည်။ မိုးသည်းထန်စွာ ထပ်မံရွာသွန်းဦးမည်ထင်သည်။

ပျန်းနမ်က မျက်မှောင်ကြုတ်ထားလျက် လမ်းလေးအတိုင်း အပြင်ဘက်သို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း လမ်းလျှောက်ထွက်လာသည်။ ခေါင်းငုံ့ကာ ဖုန်းကြည့်လာနေရင်း ဖုန်း contact ကို အထပ်ထပ်အခါခါ လှန်လှောကြည့်နေပြီး နောက်ဆုံးတွင် ဝမ့်ဖေး၏နံပါတ်ကို ခေါ်ဆိုလိုက်သည်။

တစ်ဖက်မှ ဖုန်းကိုင်ရန် စောင့်နေသည့်အချိန်တွင် ရှေ့တူရူဆီမှ ကားတစ်စီး မောင်းလာသည်။ ပျန်းနမ်က ဘေးတစ်ဖက်ဆီ လမ်းဖယ်ပေးလိုက်သော်လည်း ကားက ဟွန်းသံနှစ်ချက် တီးလာသေးသည်။

ဤလမ်းက သိပ်မကျယ်ပေ။ သို့သော် တင့်ကားတစ်စီးဆိုလျှင်တောင် လွတ်လွတ်ကင်းကင်းမောင်းသွား၍ ရသည်။ ပျန်းနမ် ဘေးဘက်ကို လမ်းဆက်ဖယ်ပေးနေရင်း အနည်းငယ်စိတ်မရှည်စွာ ကားဆီကို တစ်ချက်ဝေ့ကြည့်လိုက်သည်။

ကားက သူနှင့် အလွန်နီးကပ်နေပြီဖြစ်ရာ၊ ကားမောင်းသူနေရာတွင် ထိုင်နေသော ပျန်းဟောက်နှင့် သူ၏ စက်ဆုပ်မှုတို့ပါဝင်နေသည့် အေးစက်တည်တင်းသောအကြည့်ကို ပျန်းနမ် သေချာစွာ မြင်လိုက်ရပြီဖြစ်သည်။

ပျန်းဟောက်၏အကြည့်တို့ သူနှင့်ဆုံတွေ့သောအခါတွင် ပျန်းဟောက်၏လက်က ကားဟွန်းကို တစ်ချက်တီးလိုက်ပြန်သည်။ အသံက အလွန်နားစူးစရာကောင်းလှသည်။

ပျန်းနမ်မျက်နှာပေါ်တွင် ဘာအမူအရာခံစားချက်မှ မရှိနေပေ။ ဒရိုင်ဘာဘေးထိုင်ခုံတွင် ဆံပင်ခပ်ရှည်ရှည် မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို မြင်သောအခါ အန်တီက သူ့ကို အိမ်မပြန်ခိုင်းသောအကြောင်းရင်းကို သဘောပေါက်သွားတော့သည်။ ယနေ့တွင် ပျန်းဟောက်က ချစ်သူကောင်မလေးကို အိမ်အလည်ခေါ်လာပုံရသည်။

လမ်းဘေးရှိ ပန်းခင်းဘောင်ဘေးနားအထိ သူ လမ်းဖယ်ပေးလိုက်တော့မှ ပျန်းဟောက်က ဟွန်းတစ်ချက် ထပ်တီးပြီး ကားကို ရှေ့ဆက်မောင်းထွက်သွားတော့သည်။

"လခွမ်း။ လေလို စောက်ရူး"

ပျန်းနမ်က ဆဲရေးလိုက်သည်။ ဖုန်းဝင်သွားရာ ဖုန်းကို သူ နားရွက်နား ယူလိုက်ပြီး -