《Wolf pair》- ဘာသာပြန်

Chapter - 70

Chapter ● 70 ●

ချိုးယိသည် ခေါင်းတစ်ခုလုံး အနည်းငယ်လေးလံနေဆဲဖြစ်ကာ ကောင်းကောင်းလည်း အိပ်မပျော်ချေ။

အိပ်မှုံစုံမွှားကြားကနေ သက်သောင့်သက်သာမရှိမှုသာ ခံစားရပြီး အိပ်ပျော်သွားလား မပျော်ခဲ့တာလားတောင် မသိတော့ချေ။

ရှောင်ယိ ......

ချိုးယိ အသက်ရှူကျပ်သွားသည်။

ရှောင်ယိ၊ သားရဲ့ဇနီးနဲ့ သားရဲ့သားလေးကို မေမေ တွေ့ချင်လှပြီကွယ် ......

တောင်းပန်ပါတယ် မေမေ။

ရှောင်ယိ ဘာဖြစ်လို့ အခုအချိန်အထိ ဒီလောက်ငယ်ငယ်လေးပဲ ရှိသေးတာလဲ။ မြန်မြန် ကြီးလာပါတော့။ မေမေ တအားတွေ့ချင်လှပြီ ......

တောင်းပန်ပါတယ်။

တောင်းပန်ပါတယ်။

မေမေ မပြောပါနဲ့တော့ ...... တောင်းပန်ပါတယ်။

ဘယ်အချိန် ဘယ်လိုအခြေအနေမှာမဆို သူ့မေမေကို တွေးမိသည်နှင့် လွမ်းဆွတ်သတိရမှုနှင့်အတူ နာကျင်မှုလည်း နည်းနည်းချင်းစီ ပျံ့နှံ့ရောက်ရှိလာသည်။ နှလုံးသားကလည်း အတူလိုက်ပြီး တင်းကျပ်လာကာ အေးစိမ့်မှုက ခန္ဓာကိုယ်ထဲကနေ တစ်ကိုယ်လုံးကို တဖြည်းဖြည်း ဖြန့်ကျက်ကူးစက်သွားတတ်သည်။ သူ့အား ပုန်းကွယ်စရာနေရာ ကင်းမဲ့စေပြီး ဒါတွေက လက်တွေ့လား သို့မဟုတ် အိပ်မက်လားဆိုတာ မခွဲတတ်အောင် ဖြစ်ရသည်။

တောင်းပန်ပါတယ် ......

သူ့လက်မောင်းကို တစ်ယောက်ယောက် လာဆုပ်ကိုင်လိုက်သလိုပင်။ သူ့မျက်နှာကိုလည်း ခပ်ဖွဖွ ပုတ်နေသေးသည်။

သေချာမြင်ချင်၍ သူ ပင်ပန်းခက်ခဲစွာ ကြိုးစား ကြည့်လိုက်သည်။

မေမေလား။

.

ပျန်းနမ် အငှားကားထဲကနေ ခုန်ဆင်းပြီး လမ်းသွယ်ထဲ ပြေးဝင်သွားသည်။ နှင်းကျတာ စတင်၍ ပြင်းထန်လာပြီး လေထုက ခိုက်ခိုက်တုန်အောင် အေးစိမ့်ချမ်းစီးနေတော့သည်။

ခြံထဲ ရောက်လာသည့်အချိန်တွင် ချည်သားအနွေးထည်လေးဝတ်ပြီး အိမ်အပေါက်ဝတွင် ဆောင့်ကြောင့်လေး ထိုင်လျက် သူ့အား စောင့်နေသည့် ချိုးယန့်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။