မူယာကားအရင် အိမ်ကိုရောက်သည်။
သတိုးဆိုင်ကယ်က နောက်ကနေ ထပ်ကြပ်မကွာ။
ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် အတူတကွရောက်သွားကြသည်။
ပြီးလျှင် ဘာတွေ ဆက်ဖြစ်ကြမလဲဆိုတာကို သိထားကြသည်။
မူယာက ကားပေါ်မှ ဆင်ရကာ လှုပ်လီလှုပ်လဲဖြင့် အိမ်ရှေ့တံခါးသော့ကို ဖွင့်နေသည်။
သတိုးက မူယာနောက်ကျောအလှကိုကြည့်ပြီး ရင်ခုန်နှုန်းတွေ တဒိတ်ဒိတ်မြန်နေသည်။
ကောင်းလိုက်သည့် အိုး။
စစ်ကိုင်းအိုးလိုနှယ်။
စွင့်ကာပြည့်တင်းနေသည့်ဖြစ်ခြင်း။
ဒီလိုအိုးကို သူ့လင်မှ မဖြိုနိုင်တာ။
ငါဖြိုပြမယ်။
ကြည့်ကြသေးတာပေါ့ မမူယာရယ်။
မူယာလည်း သူမနောက်ကျောကို သတိုးစိုက်ကြည့်နေမှန်း မလှည့်ကြည့်သော်လည်း ဆဌမအာရုံအရ သိသည်။
တမင်ကို လှုပ်လီလှုပ်လဲ့ ပိုပိုသာသာလေး လျှောက်ပြလိုက်သည်။
"ဝင်ခဲ့လေ...ရော"
"အင်း"
သတိုးလည်း မူယာအိမ်ထဲသို့ ခပ်တည်တည်ဝင်လာလိုက်သည်။
"မွ......မွ....ပလပ်....ပလပ်...ပြွတ်....ပြွတ်....ပြွတ်"
အိမ်ထဲရောက်ပြီး အပေါက်ဝကိုရောက်သည်နှင့် နှစ်ဦးသား ပွေ့ဖက်နမ်းရှိုက်ခြင်းစတင်လေတော့သည်။
အခုတော့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်။
တောင့်တသူနှင့် ဖြည့်ဆည်းမဲ့သူ။
ဆာလောင်သူနှင့် ကျွေးမွေးမဲ့သူ။
မူယာအရပ်က သတိုးထက် တော်တော်နိမ့်နေတော့ သတိုးက မူယာချိုင်းကနေပွေ့ကာ အနမ်းမိုးသွန်းဖြိုးလေသည်။
မူယာကိုယ်လေးက သတိုးလက်ပေါ် စွေ့ကနဲ့။
"ပလပ်........ပလပ်....ပြွတ်...........ပြွတ်..........ပလပ်....မွ.....မွ....ပြွတ်"
အနမ်းတွေက ပြင်းပြတမ်းတစွာ။
သတိုးက မူယာနှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေကို အားရပါးရစုပ်ခဲသည်။
YOU ARE READING
ချစ်ဆိပ်ရည်သင့်ကြသူများ
Romanceရမ္မက်ဆန္ဒနောက် ကောက်ကောက်ပါအောင် လိုက်သူများအကြောင်း
