ချစ်ဆိပ်ရည်သင့်ကြသူများ

အပိုင်း(၃၉)

ဟူး။

တော်ပါသေးရဲ့။

သတိုး တစ်ချက်ကလေး လူးလွန့်ပြီး ပြန်အိပ်ပျော်သွားလေပြီ။

မြ ၏ အသွေးအသားကို အပ်နှင်းထားပြီဖြစ်သည့် ထိုယောကျ်ားအား မေတ္တာစိတ်ယိုဖိတ်မိပါ၏။

အစ်မယောကျ်ားက တစ်နေ့မှ ကိုယ့်ယောကျ်ားဖြစ်လာလိမ့်မည်ဟု ဘုရားစူး၊ မိုးကြိုး ယောင်လို့မျှတောင်မတွေးခဲ့ဖူးပါ။

အခုတော့ ကံကြမ္မာအရ အစ်ကို့၏ မိန်းမ ဖြစ်လာခဲ့လေပြီ။

တည်မိပြီးဖြစ်သော ထိုအိမ်ထောင်ရေးကို သာယာပျော်ရွှင်အောင် မြ အတတ်နိုင်ဆုံး ကြိုးစားပါပြီ။

လူတွေပြောနေကြ စကားတစ်ခုရှိသည်မလား။

"စချစ်သူက ယောကျ်ားတွေဆိုရင် ဆက်ချစ်ရသူက မိန်းမတွေတဲ့"။

မြ အတွေးလွန်နေကာမှ မေမေကို ဘုရားဆွမ်းတော်ကပ်ဖို့ ဆွမ်းချက်ပေးရန် အချိန်ရောက်နေမှန်း သတိထားမိလိုက်သည်။

အဝတ်လဲလိုက်ကာ ခပ်သုတ်သုတ် အခန်းပြင်သို့ ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။

ဟင်။

လမ်းလျှောက်ကြည့်မှာ မိန်းမကိုယ်ဆီက အောင့်တောင့်တောင့်၊ ကျိန်းစပ်စပ်ဖြစ်နေသည်။

လမ်းလျှောက်ရင် ကွတ ကွတမဖြစ်အောင် သတိထားမှပဲ။

မေမေ ရိပ်မိသွားရင် ရှက်စရာကြီး။

ဆန်ဆေးနေတုန်း နောက်ကနေ ဒေါ်တင်မူ အသံကြားလိုက်ရသည်။

"သမီး.....နိုးနေပြီလား"

"ဟုတ်ကဲ့မေမေ....အခု ဆွမ်းတော်ကပ်ဖို့ ဆန်ဆေးနေတာ"

"ဪ.....အေး....အေး.....ညက ကောင်းကောင်းအိပ်ပျော်တယ်မလား"

ဒေါ်တင်မူက သဘောရိုးဖြင့် မေးလိုက်သော်လည်း မြ စိတ်ထဲရယ်ချင်သွားသညါ။

မအိပ်ရဘူး အမေ။

အမေ့ သားမက် သမီးကို လိုးတာ သမီးရဲ့ မိန်းမကိုယ် ကျိန်းစပ်နေရော အမေရေ။

ပြီးတော့ လင်ယူရင် ဒီလိုမျိုး ညတိုင်း အလိုးခံရတော့မယ်မှန်း သမီး မသိခဲ့ဘူး အမေရေ ဟု စိတ်ထဲကနေ ပြောလိုက်မိသည်။