ချစ်ဆိပ်ရည်သင့်ကြသူများ

အပိုင်း(၄၇)

နောက်ဆုံးတော့လည်း ချစ်တဲ့စိတ်ကသာ မြကို ဖုံးလွှမ်းချုပ်ကိုင်လိုက်တော့သည်။

မိမိပါးစပ်နား နီးကပ်လာသည့် ထိုလီးမည်းကြီးက မြ အရင်နမ်းကြည့်ကြည့်သည်။

"မွ......မွ"

အသားညှီနံ့လိုလို ထူးဆန်းသည့် အနံ့တစ်ခု။

လီးဆီကနေ ရသည့်အနံ့မို့လို့ လီးနံ့ဖြစ်လိမ့်မည်။

"အား....ဟား.......ဟား......ဟား"

မြက ဒစ်ထိပ်လေးကို နမ်းရုံလေးတင် ရှိသေးသည်။

သတိုး တွန့်တွန့်လူးနေလေပြီ။

မြ နှုတ်ခမ်းသားတွေက ဒစ်ကားကားပေါ်ကို ခြွေချလိုက်ရုံတင် သတိုးအတွက် ဇိမ်ရှိလွန်းနေပြီ။

"ဒါကြီးကို စုပ်ရမှာလား"

"အင်းပေါ့....မစုပ်တတ်ရင် အရင်ငုံကြည့်ကြည့်လေ.....မြကလေးရဲ့"

မြ ပါးစပ်ဟလိုက်ပြီး အရင်စုပ်ကြည့်လိုက်သည်။

ဒစ်ထိပ်ကြီးက မြ ပါးစပ်ဟထားသည့် အကျယ်အဝန်းထက်ကို ပို၍ တုတ်ခိုင်နေလေသည်။

ထို့ကြောင့် မဝင်နိုင်ဘေးဘဲ ဖြစ်နေရသည်။

မဖြစ်ပြန်။

ဟမ်ဘာဂါစားခါနီး ပါးစပ်ဟသလိုမျိုး ခပ်ကျယ်ကျယ်လေး ဟ လိုက်ရသည်။

"အု.....အင့်......ဟင့်......ဟင့်"

ညှီစို့စို့လီးနံ့က နှာခေါင်းဝရှိ အနံ့ခံအာရုံဆီ အရင် တိုးဝင်၏။

ပူနွေးသော လီးမည်းကြီးက မြ ပါးစပ်ထဲ ဝင်လာသည်။

ရှေ့ပြေး သုတ်ရည်ကြည် အရသာကိုပါ လျှာဖျားတစ်ဆင့် ရရှိလိုက်သည်။

ငန်သလိုလိုမျိုး အရသာနှင့်။

"အ......အ.....အ....မြကလေး...မြကလေး...သွားနဲ့ ကိုကို့ဟာ ခြစ်မိနေပြီ"

ဒစ်ထိပ်ကို မြ သွားနှင့် ခြစ်မိမှုကြောင့်နာကျင်မှုကြောင့် သတိုး မြကို သတိပေးလိုက်ရသည်။

မြက စုပ်ပေးရင်းလက်စမှ လီးကို ခဏဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး သတိုးကို မော့ကြည့်လိုက်သည်။