အပိုင်း(၂၆)

4K 11 0
                                    

"ဟင်.....ဒီနေ့ အချိန်တော်တော်လင့်နေပြီပဲ....နောက်ကျနေပြီ...မ...ကိုယ်ပြန်တော့မယ်"

သတိုးက မူယာကိုယ်ကို ပွေ့ပိုက်ထားရင်း ပြောသည်။

ဒီနေ့က ပုံမှန်ဆုံနေကြနေ့တွေထက် ပိုကြာသည်။

ပိုကြမ်းသည်။

နောက်ဆုံးတွေ့ကြရခြင်းဆိုတော့ အသားကုန်ဖြဲခဲ့ကြသည်။

ပြောပြောဆိုဆို သတိုး မူယာစပ်ပတ်ထဲ လီးစိုက်ထားသည်ကို ဆွဲနှုတ်လိုက်သည်။

"ဗွီ......ဗွီ....ဗြီ.....ဗြီ"

စပ်ပတ်က လီးချောင်းကြီးအရာအတိုင်း ဟပြီးကျန်ခဲ့စည်။

ဖောင်းအိနေသော နှုတ်ခမ်းသားတွေထိတောင် သုတ်ရည်ဖြူဖြူတွေ အန်ပြီး စိမ့်ကျလာသည်။

"ဪ...ခဏ....မ ဒီအတိုင်းပဲ နေနော်"

သတိုးက အပေါ်မှ ဖယ်လိုက်တော့ မူယာက ကုတင်ပေါ် မှောက်ခုန်ကြီးဖြစ်ကျန်ခဲ့ရသည်

"ချလပ်....ချလပ်"

မူယာစပ်ပတ်တစ်ခုလုံး လရည်တွေနှင့် စိုလူးနေစည်ကို သေချာမှတ်တမ်းတင် ဓာတ်ပုံရိုက်သည်။

စပ်ပတ်ကြီးက လီးဝင်ခဲ့သည့် အရာအတိုင်း ဟကျန်နေသည်။

"မ...ကြည့်ကြည့်လေ...ဒါက before...ဒါက after"

"ခစ်....ခစ်"

မူယာ မိမိစပ်ပတ်ပုံကို အခုမှ ကိုယ့်ဟာကို သေချာမြင်ရသည်။

မလိုးခင်တုန်းက နှုတ်ခမ်းသားတွေ တင်းတင်းစေ့လျက်။

လိုးပြီးသွားတော့ လရည်ဖြူဖြူတွေ စိမ့်ထွက် တွေသည့် မိမိစောက်ဖုတ်ဟဗြဲကြီး။

"မ ဟာကြီးက ကိုယ့်လီးဝင်ခဲ့တဲ့ အရာကြီး ကျန်ခဲ့တာ...ဟတ်...ဟတ်။ ကဲ...သွားပြီနော်....နောက်ကျ ပြန်ဆုံမယ်"

Wet tissue နှင့် လီးချောင်းတစ်ဝိုက်ပေပွနေသည့် စောက်ရည်နှင့် လရည်တွေကို သန့်စင်သုတ်သင်ပစ်လိုက်သည်။

ပြီးနောက် မိမိအဝတ်တွေကို ဝတ်ကာ မူယာအိမ်မှာ ထွက်ခဲ့လိုက်တော့သည်။

မူယာက အခုထိ ကုတင်ပေါ်မှာ နွမ်းနယ်လွန်းလှသဖြင့် လှဲလျောင်းနေတုန်း။

ချစ်ဆိပ်ရည်သင့်ကြသူများUnde poveștirile trăiesc. Descoperă acum