ချစ်ဆိပ်ရည်သင့်ကြသူများ

အပိုင်း(၆၈)

"အင့်......ဟင့်.......ဟင့်....ကိုကြီး.....ကိုကြီး.....သမီးကို အောက်ချပေး"

နရီက ခပ်ညုညုလေးပြောလိုက်တော့ ပွေ့တင်ထားသော သူမကိုယ်လုံးလေးကို အောက်ပြန်ချပေးလိုက်သည်။

နရီက ဒေါက်ဖိနပ် (၃)လက်မခွါအမြင့် ဝတ်ထား၍သာ တော်တော့သည်။

ဒေါင့်မပါလျှင် နရီအရပ်က သူ့ပုခုံးလောက်သာ ရှိမည်။

နရီက အစကတည်းက ကိုင်ချင်နေသည့် သတိုးရင်ဘတ်ကို ကိုင်လိုက်သည်။

ရင်ဘတ်မွှေးတွေကို နုနုရွရွ ပွတ်သိပ်သည်။

သတိုး၏ လည်တိုင်ကိုတောင် လျှာနှင့် လျက်ပြီး အရသာမြည်းစမ်းကြည့်လိုက်သည်။

သူ့ဆီကရနေသည့် အရက်နံ့နှင့် ယောကျ်ားချွေးနံ့ရောနေသည့် အနံ့မျိုးကို နရီ နှစ်ခြိုက်သည်။

သူ့ရင်ခွင်ထဲမှီလိုက်ကာ သူ့အဝတ်မဲ့နေသည့် အပေါ်ပိုင်းကိုယ်လုံးလေးကို ပွတ်သီပွတ်သပ်လုပ်နေမိသည်။

"ကျစ်........ရှီး........ရှီး"

သတိုးအတွက်လည်း ဒီလို တုံ့ပြန့်မှုအရိုင်းဆန်လှသည့် မိန်းကလေးမျိုးနှင့် မကြုံရသည်မှာ တော်တော်ကြာလှပြီ။

နောက်ဆုံးကြုံခဲ့သည်မှာ မူယာနှင့်သာ ဖြစ်တော့သည်။

လက်ထပ်လိုက်သည့် မြကလည်း မိမိအလိုကို လိုက်သည်ဆိုသော်ငြား မြ က အနည်းငယ်ရှက်တတ်သည်။

ယောကျ်ားကို ချွဲသည်ဆိုပေမဲ့လည်း ပွတ်သီးပွတ်သပ်၊ ပြန်ပြီး ပြင်းပြင်းထန်ထန်တုံ့ပြန်သည်မျိုး သပ်မရှိလှ။

အခုဒီကောင်မလေးက အများနဲ့မတူ တမူထူးလှသည်။

အသက်ကလည်း ငယ်သေးတော့ သူမ လုပ်ပုံကိုင်ပုံတွေ မွတ်မွတ်သိပ်သိပ်နှင့်။

သူမ ဒီလိုတုန့်ပြန်လေ ဒီကောင်မလေးကို လိုးချင်စိတ်ပို၍ ပိုပိုဖြစ်ထွန်းလာလေ ဖြစ်နေရသည်။

ရုတ်တရက် နရီ ဒူးထောက်ချလိုက်သည်။

သတိုးခါးပတ်ကွင်းကို ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင်နဲ့ပင် သူမကပဲ ဦးဆောင်က ဆွဲဖြုတ်လိုက်သည်။