အပိုင်း(၃၆)

4.9K 18 1
                                    

ကျိန်းစပ်ပူလောင်မှုက မြ စောက်ခေါင်းထဲမှ တစ်ဆင့် တစ်ကိုယ်လုံးဆီသို့ ပျံ့နှံ့သွားစေသည်။

အသည်းခိုက်မတတ် နာကျင်မှုကို မြ သိရှိလိုက်သဖြင့် မျက်ရည်တွေပါ ဝဲတက်လာသည်။

မျက်တောင်မှိတ်လိုက်သည့် အခိုက် ပုလဲမျက်ရည်ဥတွေက မျက်လုံးထောင့်စွန်းမှတစ်ဆင့် မွေ့ယာပေါ်သို့ တောက်ခနဲ့ ကျသည်။

ကိုယ့်ကိုကိုယ်လည်း သိလိုက်ပါပြီ။

အပျိုရည်ပျက်သွားပြီ ဆိုတာကို။

နှစ်ပေါင်းများစွာ သိမ်းဆည်းထားသည့် အပျိုစင်ပန်းလေးအား လောလောလတ်လတ်ခင်ပွန်းသည်ဖြစ်သူ သတိုးက ယူဆောင်သွားနိုင်ခဲ့လေပြီ။

သတိုးလည်း မြ အပျိုစင်မှန်းသိလိုက်ရတော့ မြတ်နိုးတွယ်တာမိသည့် ဇောအဟုန်က ရင်နှင့်အပြည့် ဖြစ်နေသည်။

"မြကလေး.....နာသွားလား.....နာသွားလား.....ခဏလေးနော်.....ခဏလောက်ဆို မြကလေး အဆင်ပြေသွားလိမ့်မယ်"

"အဟင့်...ဟင့်......ဟင့်....ဟင့်....ဟင့်......ဟင့်...ဟင့်"

သတိုးက လီးကို ပြန်ဆွဲမထုတ်သေး။

စိုက်ချက်သားလီးချောင်းနှင့်ပင် ပက်လက်လှန်နေသည့် မြကိုယ်လုံးလေးပေါ် အုပ်မိုးကာ မြ ဆံစလေးတွေကို သပ်ရင်း ပြုရင်း ချော့သိပ်ရှာသည်။

သတိုးစကားသံတွေက ဩရှပြီး ကြင်နာမှုအပြည့်နှင့်။

မြ ၏ မျက်ရည်တွေကို သတိုးသတိထားမိသွားသည်။

"မငိုပါနဲ့ မြကလေးရယ်.....မငိုပါနဲ့ကွယ်....တိတ်တော့နော်....တိတ်....တိတ်"

မြ မျက်ရည်တွေကို လက်လေးနှင့် သုတ်ယူဖယ်ရှားပေးသည်။

အခုတော့ လင်မယားအရာသို့ လုံးဝမြောက်သွားခဲ့လေပြီ။

မိမိ၏ အသားစိုင်ချောင်းက ဇနီးမယားကိုယ်၏ အတွင်းဆုံး တစ်နေရာသို့ ထိုးဖောက်နေရာယူနိုင်ခဲ့လေပြီ။

မြ ဒီတစ်ခါပဲ နာကျင်ရလိမ့်မယ်။

ဒါကလည်း အပျိုမြှေးပါတဲ့သူတိုင်း ကြုံရလိမ့်မည် အတွေ့အကြုံပင်။

ချစ်ဆိပ်ရည်သင့်ကြသူများWhere stories live. Discover now