"ကဲ.....ရပါပြီရှင်"
စားစရာဗန်းကို ယူပြီး နရီက အပေါ်ထပ် အခန်းဆီသို့ ပြန်တက်လာသည်။
သတိုးက ဖုန်းပွတ်ရင်း နရီပြန်အလာကိုစောင့်နေသည်။
"မီးက ထမင်း၊ ဟင်းချက်လေ့မရှိလို့ အိမ်မှာ လုပ်ပြီးသားအဆင်သင့် ဘာမှမရှိဘူး။ ရှိတာပဲ ယူလာလိုက်တယ်"
နရီစားနေရင် ပေါင်မုန့်တွေရယ်၊ နွားနို့ရယ် သတိုးကို ကမ်းပေးသည်။
"ကြက်ဥ ရှိလား"
"အင်း...ရှိတယ်....စားချင်လို့လား"
"အင်း....စားမယ်....ခဏကြာ အားရှိဖို့လိုသေးတယ်လေ"
"ယူပေးမယ်။ ပြုတ်ပေးရမလား၊ ကြော်ပေးရမလား"
"ရတယ်။ ဒီအတိုင်း အစိမ်းဖောက်သောက်လိုက်မယ်"
နရီက နောက်တစ်ခေါက် အိမ်အောက်ဆင်းကာ သူ့အတွက် ကြက်ဥယူပေးလာပြန်သည်။
"ခွပ်"
ပါးစပ်ထဲ ကြက်ဥနှစ်လုံးဆက်တိုက် ဖောက်က အစိမ်းလိုက်မော့သောက်ချပစ်လိုက်သည်။
"မညှီဘူးလား"
"အင်း...သောက်နေကျဆိုတော့ အဆင်ပြေသားပဲ"
"ပြီးရော.....ဗိုက်ဝရဲ့လား"
ခဏက ယူလာပေးသော ပေါင်မုန့်၊ နွားနို့၊ ကြက်ဥ အကုန်ပြောင်တလင်းခါသွားပြီ။
"ဝပြီ......ဒါဆို အစာကြေလေ့ကျင့်ခန်းလေး နောက်တစ်ခေါက် ထပ်စလိုက်ရအောင်....လာခဲ့"
ဗိုက်ဝသွားသည်နှင့် သတိုးခွန်အားတွေ ပြန်လည်ပြည့်ဝလာသည်။
အားအင်တွေအပြည့်နှင့် နောက်တစ်ချီ စရန် အဆသ်သင့်ဖြစ်နေလေပြီ။
ထို့ကောင့် နရီလက်ကို သူ့ရှိရာဖက်ခြမ်းဆီသို့ ဆွဲလိုက်သည်။
နရီကိုယ်လုံးလေးက အလိုက်သင့်စွာ ကုတင်ပေါ်ရှိ သတိုးနံဘေး ပုံကျ၏။
"ပလပ်.......ပလပ်......ပြွတ်စ်......ပြွတ်စ်....ပြွတ်စ်"
မျက်နှာနှစ်ခုက ပူးကပ်စွာ ပြင်းပြသည့် အနမ်းတွေကို စတင်ပြန်သည်။
YOU ARE READING
ချစ်ဆိပ်ရည်သင့်ကြသူများ
Romanceရမ္မက်ဆန္ဒနောက် ကောက်ကောက်ပါအောင် လိုက်သူများအကြောင်း
