ချစ်ဆိပ်ရည်သင့်ကြသူများ

အပိုင်း(၃၄)

အမွှေးတွေ ခပ်ရိတ်ရိတ်ပေါက်နေသည့်သဏ္ဌာန်က ဆီးခုံအောက်နားလေးမှစကာ စပ်ပတ်အပြင်နှုတ်ခမ်းသားနားအရောက် ခပ်ပါးပါးသာပေါက်တော့သည်။

မြ ရှက်လွန်းသဖြင့် မျက်လုံးကိုသာ အတင်းမှိတ်ပစ်ထားလိုက်တော့သည်။

မြ၏ စောက်ဖုတ်က လိပ်ပြာအဖတ်တွေ မရှိ။

ခပ်ဖောင်းဖောင်း အပြင်နှုတ်ခမ်းသားက စေ့ထားသည်။

သတိုးပုံမှန်ဆို ပေါင်ကြားအပ်ကာ အားပါးတရဂျာလိုက်ချင်သည်။

သို့သော် မြအခြေအနေက တဆတ်ဆတ်တုန်ရီလျက် လိပ်ပြာလွင့်မတတ် အသည်းခိုက်နေပုံပေါက်သဖြင့် အရမ်းကာရော မလုပ်ရဲ။

အပျိုစင်မလေးကို အချစ်သင်ခန်းစာတွေ အေးအေးဆေးဆေးသင်ပေးချင်သည်။

လင်ရယ် မယားရယ်ကြား ဖြစ်တည်လာသည့် သွေးသားဆန္ဒတွေဆိုသည်မှာ လှိုက်ဖိုတမ်းတဖွယ်ကောင်းကြောင်း၊ မက်မောမြတ်နိုးဖွယ်ကောင်းကြောင်း မြကို သေသေချာချာသိသွားစေချင်သည်။

ထို့ကြောင့် ဘီလူးဆိုင်းမတီးဘဲ တစ်ဆင့်ချင်း ပျိုးကာ ပျိုးကာဖြင့် မြအား ခံစားခိုင်းစေသည်။

အောက်ကဘောင်းဘီထဲ ညီတောင်မောင်က ဘောင်းဘီအဝတ်ကို ပေါက်ထွက်မတတ် ထိုးထောင်လွန်းနေပြီ။

သတိုး မြ ဘယ်ခြေဖမိုးလေးအား မလိုက်သည်။

"မွ"

ခြေဖဝါးနုနုလေးပေါ် အနမ်းဖွဖွလေး တစ်ပွင့် ခြွေလိုက်၏။

"အင့်........ဟင့်....ဟင်း.....ဟင်း"

ခြေဖမိုးစောင်းလေးကို သတိုးပါးပြင်နှင့် ပွတ်သပ်လိုက်သည်။

မြ သာယာကြည်နူးမိသည်။

သို့သော် အားနာသည့် စိတ်ကတဖန် ရောက်လာပြန်သည်။

"အင့်...ကိုကို......မြကို ငရဲကြီးအောင် မလုပ်ပါနဲ့"

"မွ.....မွ......ဒါက ငရဲမကြီးပါဘူးမြကလေးရဲ့။ ကိုယ့်ယောကျ်ားက ချစ်လို့ လုပ်ပေးတာပဲကွာ.....မွ.....မွ"

မြ ဘယ်ခြေဖဝါးတစ်ခုလုံရကို လက်နှင့်မကာ ပါးတစ်ပြင်လုံး ပွတ်သီးပွတ်သပ်ပြုလိုက်ပြန်သည်။