ချစ်ဆိပ်ရည်သင့်ကြသူများ

အပိုင်း(၁၉)

"အား....မရတော့ဘူး.......ပြီးပြီ......ပြီး.ပြီ....အား....ဟား........ဟား....ဟား"

သတိုးတစ်ကိုယ်လုံးလည်း သွေးသားတွေ ဆူပွက်ကာ အဆုံးမှတ်ထိ ရောက်ရှိသွားလေပြီ။

မူယာခါးကို အားကြီးနှင့် သိမ်းဖက်ကာ စပ်ပတ်နှင့် လီးကို ပူးကပ်နေအောင် ဖိထားလိုက်သည်။

ဒစ်ထိပ်ဖျားကနေ သုတ်ရည်ပူတွေ ပန်းထွက်လာကာ စောက်ခေါင်းထဲ နောက်တစ်ကြိမ် ပက်ဖြန်းလိုက်တော့သည်။

ဒီနေ့တော့ မူယာ စောက်ခေါင်းထဲ သတိုးသုတ်ရည်တွေနှင့်သာ ပြည့်လျှံလျက်ရှိတော့သည်။

"အ.......အ.......အမယ်လေး.........ဟင့်....ဟင့်......အား.............ဟား.......ဟား"

မူယာလည်း သတိုးနှင့် မရှေးမနှောင်းမှာ ပန်းတိုင်ကို လှမ်းတက်နိုင်ခဲ့ပြီ။

သားအိမ်ခေါင်းထိ ရောက်ရောက်နေသည့် သတိုးလီးကြီးက မိမိကိုယ်ထဲက တစ်စုံတစ်ရာကို ထိမိနေသည်။

ဘာကြီးလဲဆိုတာ မူယာ သေချာမပြောပြတတ်။

သွားသွားထောက်မိလိုက်၊ ထိမိလိုက်လုပ်နေရင်း ငြိမ့်ညောင်းသာယာဖွယ်ရာ အရသာက တစ်ကိုယ်လုံးဆီ ပျံ့နှံ့သွားသည်။

မူယာလည်း မိမိရင်ခွင်ထဲက သတိုးခေါင်းကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖက်ပစ်ရင်း ပါးစပ်ကနေ ဘာတွေ အော်လို့အော်မှန်းလည်း မသိတော့။

"အား....ဟား.....ဟား......ဟား....အင့်.....အင့်.....ဟင်း.....ဟင်း....ဟင်း"

နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ပူးကပ်တင်းကျပ်နေအောင် ဖက်ထားလျက်ရှိ၏။

သတိုးက သက်မပြင်းပြင်းတွေက မူယာရင်သားတွေကို ရိုက်ခတ်လျက်။

လီးထဲက သုတ်ရည်တွေက အကုန်ပန်းပြီးပြီးနောက် အစာဝလို့ အိပ်ပျော်သွားသည့်ကလေးလိုနှယ် လီးက တဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်ပျော့လာသည်။

ပူးကပ်နေအောင် ဖက်ထားဆဲဆိုတော့ လီးမည်းကြီးက စပ်ပတ်ထဲ စိမ်လျက်သားပင် ရှိသေးသည်။

"ကောင်းလိုက်တာ....မ ရယ်.....မွ....မွ.....မွ...မွ"

ဆန္ဒပြည့်ဝသွားပြီဖြစ်သော သတိုးက အသက်ဝဝရှူရင်း မူယာရင်သားတွေကို ခပ်ဖွဖွလေးနမ်းသည်။