ချစ်ဆိပ်ရည်သင့်ကြသူများ

အပိုင်း(၈၇)

ဘေးမှာ အိပ်မောကျနေသော သော်သော်က ကောင်းခန်းရောက်တော့မည်အချိန်မှာပင် တဗြဲဗြဲ ထငိုလေတော့သည်။

သတိုးနှင့် မြက အချစ်ရေယာဉ်ကြောထဲ မျောပါရန် ပြင်ဆင်နေစဉ် မှာပင် သမီးလေးအသံကြောင့် ရုတ်တရက် အသိဝင်လာသလို လန့်ဖျပ်သွားရသည်။

"ဟာ.......သမီးကတော့ လုပ်ပြီ"

သမီးငိုသံကြားတော့ အမေအဖေတွေက မနေနိုင်။

ထောင်မတ်နေသော လီးလည်း မီးကို ရေနှင့် ရှဲခနဲ့ ဖြန်းလိုက်သလို ငိုက်စိုက်ကျသွားသည်။

မြလည်း လင်တော်မောင် လိုးရန် ပေါင်ဖြဲပေးနေရာမှ ကလေးငိုသံကြားတော့ ကမန်းကတမ်းထပြီး ကလေးရှိရာသို့သွားသည်။

"ဘာလို့ငိုနေတာလဲ...သမီးရယ်.....နို့ဆာလို့လား"

နို့ဆာတာလည်း မဖြစ်နိုင်။

အခုဘေးတင်ပဲ တဝကြီးစို့ကာ အိပ်ပျော်သွားသည်လေ။

အနှီးပိုင်းကို စမ်းကြည့်လိုက်တော့ ငိုရခြင်း အကြောင်းရင်းကို တွေ့လိုက်ရသည်။

အီးအီးပါထားပါလား။

"အီးပါထားလို့...ကိုကိုရဲ့.....မြ လဲပေးလိုက်အုံးမယ်"

ကုတင်ပေါ်မှာ သတိုးက ငူငူငိုင်ငိုင်ကြီးနှင့် ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။

အစာက ပါးစပ်ထဲ ရောက်တော့မည့်ဆဲဆဲ ပုတ်ချခံလိုက်ရတဲ့သူနှယ်။

မြက အစ်ကို့ကို ကြည့်ပြီး အားနာသွားသည်။

သို့သော် ယောကျ်ားနှင့် ကလေးကို ယှဉ်လာလျှင်မိခင်ပီပီ ကလေးကိုသာ ပိုပြီး ဦးစားပေးလိုစိတ် မြတွင်ရှိသည်။

ယူခါစကတော့ အစ်ကိုသာ သူမအတွက် အရာရာ ဖြစ်နေပေမဲ့ အခုသော်သော်လေး မွေးလာတော့ အစ်ကိုက ဒုတိယအဆင့်သို့ လျောကျသွားရသည်။

ဒါတွေကို အစ်ကိုလည်း ဖွင့်မပြောဘဲ နားလည်ပေးနိုင်စွမ်း ရှိမယ် ထင်ပါရဲ့။

"ဝါး.......ဝါး........ဝါး"

ဟင်။

ကလေးက အခုထိကို အငိုမတိတ်တော့ဘူးပဲ။