Her zamanki gibi hafta sonu olduğu için evde yalnızdım. Annem kardeşimi jimnastik antremanına götürmüştü, ablam ise dershanedeydi. Babam zaten işi için İstanbul'da yaşıyordu. Evde yalnız kalmaya alışmıştım ve genelde yalnız olduğumda yüksek sesle şarkı söylemeyi severdim. -sesim güzel olmadığı için yalnızken söylemek daha cazip geliyordu-
Tabi ki yine şarkı söylüyordum. Öğle saatleriydi. Ben her cumartesi öğlen keman dersine giderdim ve yine ders için hazırlanıyordum. Seçtiğim kıyafetleri giyip saçımı yaparken annem aradı ve aşağıda beni arabayla beklediğini söyledi. Samimi bir şekilde hazır olmak üzere olduğumu söyleyip telefonu kapadım. Kemanımı ve kitaplarımı kapının yanına koydum ve ayakkabılarımı giydim. Tabiki telefonu kapattıktan hemen sonra şarkı söylemeye tekrardan başlamıştım. O sırada ezan okunuyormuş ama ben fark etmemiştim. Tam evin kapısını açmak için dönmüştüm ki, odamdan bir şeylerin devrilme sesi geldi. Odama baktım ama bir şey yoktu, bir şey devrilmemişti. Pencereler de kapalıydı. Ses başka bir daireden gelemeyecek kadar netti. Evde kimse de yoktu. Biraz korkmuştum ama fazla aldırmadım. Hala şarkı söylüyordum. Yine kapıya yöneldim ve bu sefer devrilme sesleri daha da yüksek sesle ve uzun süre geldi. Şarkı söylemeyi kestim ve ezan okunduğunu fark ettim. O kadar çok korkmuştum ki bu sefer içeri bakmadan koşar adımlarla evden çıktım. Anneme anlatmadım. Dersten eve döndüğümde de yine her şey yerli yerindeydi. Yine hiçbir şey devrilmemişti...
Bu gerçek bir olay. @brofist_banana_panda nın başından geçmiş bizimle paylaşmak istemiş. En korktuğum şeydir benim de böyle ezan okunduğunu duymayıp şarkıya filan dalmak.
