Durgun bir kış günü soğuk saatlerde soğuk düşüncelerimin içine dalmış bir şekilde çok yoğun bir kafa halinde sadece düşünüyordum. Konuşmaya vaktim yoktu, sadece düşünüyordum… Etrafımdaki herkesin ve her şeyin birer birer ölümünü yok oluşunu düşünüyordum. Fakat bir sorun vardı. İçimi büyük bir sıkıntı kaplamış ve ben sadece kuzenimin oğlunun ölümü üzerine yoğunlaşmaya karar vermiştim. Ölümü, benim kurgumda şöyle gerçekleşecekti: annesine görünmeden kapıyı açıp dışarı çıkacaktı. Evden öteye birkaç adım atıp koşmaya başlayacaktı ve bir araba süratle gelip onu adeta tekerleklerinin altında sürecekti…
Ertesi gün bunu düşünüyordum ve eğer ölürse neler olabileceğini, ailesinin neler hissedebileceğini ve tabi benim de.
Okuldan erken çıkıp eve gittiğimde annemin evden çıkmaya hazırlandığını fark ettim ve nereye gideceğini sorunca kuzenimin oğluna arabanın çarptığını söyledi. Çıkarken bir telefon geldi ve annem duyduklarına inanmak istemediğini söylüyor ve ağlıyordu. Tekrar ne olduğunu sorunca öldüğünü söyledi.
Kuzenimin evine beraber gittik ve orada olayların tam da planladığım gibi gerçekleştiğini öğrendim.
Ölümünden kendimi suçlu hissetmeli miydim ? Bilmiyorum fakat; zannetmiyorum!
