Büyük büyükannem dağların tepesindeki klübesinde tek başına yaşıyordu. Kocası ölmüştü, yani tamamen yapayalnızdı. Tek bir arkadaşı vardı, o da sevgili köpeği. Birbirlerine bitiyorlardı ve köpek ona çok büyük huzur veriyordu. Her gece yatmaya gittiğinde, köpeği onun elini yalayıp onu korumak için burada olduğunu belirtirdi.
Bir gece, büyükannem yatmaya gitti ve köpeği, kocası öldüğü günden beri yaptığı gibi elini yaladı. Ama bu gece farklıydı. Gecenin köründe birden bire kaltı, çünkü köpeğinin inlediğini duydu. Onu rahatlatmaya çalışmak ve burada olduğunu belirtmek için elini yatağın altına uzattı ve her zamanki gibi köpeğin nazikçe elini yaladığını hissetti. Köpeğin buz kesmiş olduğunu düşündü, sonra tekrar uykuya döndü.
Köpek ikinci kez inledi ve büyükannem tekrar elini alta doğru uzattı. Köpek tekrar yaladı, ve tekrar uykuya döndü. Üçüncü kez tekrar olunca, elini alta tuttu ve köpek inlemeyi kesip tekrar elini yaladı. Büyükannem bir süre uyanık kaldı, ve sonra tekrar yattı.
Sabah, uyandığında elini yataktan dışarı uzattı, ama hiç bir şey elini yalamadı. Köpeğin çoktan kalkıp odanın önünde olduğunu düşündü. Yorganı sıyırarak yataktan kalktı ve bir damlama sesi duydu (drip, drip, drip). Bu sesin mutfaktan geldiğini düşündü, oraya döndü ve vanaları sıktı, ama bu sesin kaynağı değildi.
Musluğu ve tıpaları kontrol ettikten sonra banyoya mola verip duş almak için gitti. Kapıya yaklaştıkça, sesin oradan geldiği anlaşılmıştı. Kapıyı açtı, küvete doğru baktı ve korku içinde soluk soluğa kaldı. Oradaki, tasmasından asılmış olan, büyükannemin sevgili yoldaşıydı. Köpeğin kanı küvete damlıyordu.
Çığlık attı ve ağlamaya başladı. Gözlerini silerken ve burnunu çekerken, aynaya doğru döndü ve baktı. Aynada köpeğinin yansımasını ve onun damlayan kanıyla yazılmış harfler gördü. Kelimeler...
İNSANLAR DA YALAYABİLİR.
En sevdiğim pasta buydu işte :D
