Televizyonda ki programla beraber Facebook'ta dolanıyordum. Odanın ışığı kapalıydı ve tek ışık kaynağım televizyon ve telefondu. Ailem uyumuştu. Ama ben yarın cumartesi olduğu için uyumamakta ısrar etmiştim. Nasıl olsa hafta içi okul olduğu için erken yatıyordum. Bir cuma ve cumartesi gecem boştu. Ve ben uyumak istemiyordum. Bir kaç saat daha Facebook'ta dolandıktan sonra telefonun ışığı rahatsız etmeye başlamıştı. Uyumak istemiyordum ama gözlerim bana ihanet edip kapanmaya başlamıştı. Telefonu kapatıp koltukta doğruldum. Ve o an ne kadar susadığımı anladım. Ne zamandır su içmiyordum? 3 saat mi? Belki. Ama o an canım televizyonda ki programı izlemek istedi. İzlemek istiyordum ama uykum da vardı. En sonunda bir karar verip kumandayı aramaya başladım. İlk önce yattığım koltuğu aradım. Sonra ise bütün odayı aramaya başladım. Ama yoktu. Belki yatarken yere düşmüştür diye koltuğun altına doğru eğildim ve baktım. İşte oradaydı. Elimi uzatıp kumandayı aldım ve televizyonu kapattım. Telefonumu da alıp yavaş adımlarla mutfağa doğru ilerledim. Evimiz biraz eskiydi. Ama hoştu. 17 yıldır bu evde yaşıyordum. Alışmıştım. Uyku sersemi halimle mutfağı bulmaya çalışırken kafamı kapının köşesine çarpmıştım. Bir küfür savurup yürümeye devam ettim. En sonunda mutfağa vardım ve elimle ışık düğmesini buldum. Işığı açıp buzdolabına doğru yürüdüm. Buzdolabına doğru yürürken üzerindeki magnetlere baktım.Makedonya, Yunanistan, Bulgaristan, Macaristan. Dolaptan bi şişe su çıkarıp diktim. Gece gece bardak çıkarmaya uğraşamazdım. Şişeyi doldurmadan tekrar buzdolabına koydum. Yarın yine annemden bu yüzden azar işitecektim. Mutfağın ışığını kapatıp hemen yanında olan odama geçtim. Telefonumu yatağımın yanındaki çalışma masama koyup kendimi yatağıma attım. Daha eylül olduğu için havalar soğumamıştı. O yüzden üstümü örtmüyordum. Duvara doğru dönüp uyumaya çalıştım. Tam dalıyordum ki yatağımın yanındaki boşluktan inleme sesi geldi. O an o kadar korkmuştum ki boşluğa bakamadım. Ve yine aynı ses geldi. Cesaretimi topladım ve baktım. Boşlukta ben vardım. Ben ve karnımdaki bıçak. Ağzımdan kan akıyordu. Bunu görür görmez yataktan frladım. Benim bi ikizim yoktu. Yani bu nasıl olabilirdi ki. Yatağa dönük bir şekilde geri geri gittim. Sonra benim şeklimde olan varlık tekrar inledi ve ben koşmak için arkamı döndüm. O an karnımda bir bıçak hissettim. Geriye sendelerken bana bıçağı saplayan şeyi aramaya çalıştım. Ama hiçbirşey yoktu. Yatağa takıldım ve boşluğa düştüm. Benim şeklimdeki varlıkta burdaydı. Ama ben direk yere düşmüştüm.Altımda kimse yoktu. O an bir ışık kapanma sesi duydum ve içeri biri girdi. Ayak sesleri yükseldi. Masaya birşey koyma sesi geldi. Ve yatağa yattı. Kim olduğunu göremiyordum. Ama bana doğru dönünce onun ben olduğunu anladım.Olanları anlamıştım. Olayı tekrar yaşıyordum. Bu sefer ölmeme izin vermeyeceğim. Konuşamıyordum. Ellerimi ve ayaklarımı kıpırdatamıyordum. Ağzımdan kanlar akıyordu. Ama o geliyordu. Beni tekrar ve tekrar öldürmek için geliyordu. Uyarmam lazımdı. Kendimi uyarmam lazımdı. Evden gitmesi gerekiyordu. Uyarmak için inledim ve gözlerini açtı. Beni görünce ayağa fırladı. Ama geç kalmıştım. Bir bıçağın saplanma sesini duydum ve bedenim üstüme düşerken gözlerimi kapattım.
@poseidons_daughter23 tarafından yazılmış bir pastadır. İlginç olmuş teşekkürler :)
Bu arada önceki bölüm için özür dilerim daha önce yayınladığımın farkında değildim aceleye getirdim işi.
