Aşk-ı Esaret- Anka

-19.Bölüm-

05.04.2017

***

Evden içeri girdigimizde, sessiz bir şekilde ayakkabılarımı çıkardım. Çantamıda kenara koyduktan sonra salona dogru giderken "Git önce üstünü değiştir" diye emir veren bir şekilde söyleyen Burak'a baktım.

Merdivenden yukarı dogru çıkarken  gördügümde, sessiz bir şekilde arkasından bende merdivenleri çıkmaya başladım. Burak misafir odasına girdiginde, kapıyı sert bir şekilde kapattığında oldugum yerde sıçradım. Beynimde onun neden böyle sinirli oldugunu anlamaya çalışırken, sonucu bir türlü bulamıyordum. Birşeyler olmuştu ama işte o olan şeyin ne oldugunu anca ona sordugumda ögrene bilirdim.

Düşünceleri atmak için kafamı sallayıp odama girdim. Dolabımı açıp içinden üstümü değiştirmek için bir kaç eşya çıkartıp yatağın üstüne koyup, üstümdeki okul üniformasını çıkardıktan sonra, seçtiğim kiyafetleri giydim.

Okul kiyafetlerimi dolabıma astıktan sonra bakışlarım kapıda takılı kalmış bir şekilde yataga oturdum. Burak'ın odadan çıktığını belli eden kapı sesini duydugumda, odadan çıkıp çıkmamak konusunda kararsızdım. Bir yanım yanına gidip probleminin ne oldugunu ögrenmek istesede. Arabada gördügüm o bakışlar aklıma geldikçe istegim küçük bir baloncuk gibi patlıyordu.

Bir kaç dakika öylece odamda oturup kapı ile bakıştıktan sonra, yataktan kalkıp kapıya dogru gittim. Elinde sonunda onunla konuşmak zorunda olacağımı bildigim için, hemen hemen o konuşmayı yapıp kurtulmak en iyisiydi.

Kapıyı açıp odadan çıkıp merdivenlerden aşağıya dogru indigimde, Burak'ın tam olarak nerde oldugunu anlamak için ilk önce mutfaga baktım ama orda yoktu. Salona baktığımda ise Burak koltuklardan birine oturmuş kollarını dizlerinin üstüne koyup elleri ile kafasını tutuyordu. Sessiz adımlarla gidip yanına oturdugumda, Burak ellerini çekip bana kısa bir bakış atıp bakışlarını kaçırdı.

Ne diyecegimi tam bilmedigim için susup, onun konuşmasını bekledim. Burak sanki susma yemini etmiş gibi konuşmuyor, kendini sessizlige gömüyordu. Bu sessizlik belli bir zamandan sonra rahatsız etmeye başladığında ise dayanamadım ve "Burak?" diye sessiz bir şekilde mırıldandım.

Etrafta hiç bir ses olmadığı için, sessiz mırıltım sanki bütün odada yankı yapmış gibi hissettim. Burak bir kaç dakika daha sessiz kaldıktan sonra "Özür dilerim" diye benim gibi sessiz bir şekilde mırıldandı.

"Ne için?" Burak egdigi kafasını kaldırıp bana baktığında, üzgün oldugunu çok iyi belli eden bir şekilde bakıyordu. Ona böyle bir anda ne oldugunu anlamayamadıgım için "Iyimisin sen?" diye sordum.

Burak kafasını sallayıp "Sana arabada öyle çıkıştıgım için özür dilerim" dedi.

Burak bakışlarını tekrar benden kaçırdığı zaman aramızda olan mesafeyi kapatıp ona yaklaştım. Dizinin üstüne koydugu elini tuttugumda, Burak ilk önce tuttugum eline sonra bana baktı. Ona küçük bir gülümseme yollayıp "Önemli degil" dedigimde Burak'ında yüzünde küçük buruk bir gülümseme oluştu.

"Anlatmak istersen seni dinlerim"

Burak kafasını olumsuz anlamda sallayıp tuttugum elini, elimin içinden kaçırdı. "Sana birşey sorabilirmiyin?" diyen Burak'a "Evet" diyerek cevap verdim.

Burak derin bir nefes alıp elini saçından geçirirken "Emre ile aranda birşey varmı?" diye bir anda sordugunda, şaşırmış bir şekilde ona bakıyordum.

"Nerden çıktı bu?"

Sesimin yüksek çıkmasına engel olamadım. Onun böyle saçma birşeyin nerden veya nasıl aklına geldigini bilmiyorum ama..