Aşk-ı Esaret- Anka

-48.Bölüm -

17.06.2017

***

Kulağımı bir ses doldurdugunda uykunun kollarından acımasız bir şekilde çekildim. Ama gözlerimi açmak istemiyor ve devam uyumak istiyor oldugum için, o sesi duymazdan gelerek, devam uyumaya çalıştım. Tam geri uykuya dalacak gibiyken, bu sefer aynı sese benzeyen başka bir ses daha yakından geldiginde, gözlerimi açtım. Gözlerimi kırpıştırıp neler oldugunu anlamak için kafamı kaldırmam ile, ögretmen masasının önünde, bize ama en çokta Çetin'e ölümcül bakışlar atan bir Burak gördüm.

Burak'ın bakışları bizim üzerimizde gidip gelirken, bakışları bir an Çetin'in yanağında duran elime kaydı. O an o kadar şaşkındımki, Burak'ın nereye baktığını bile tam olarak fark edemiyordum. Daha çok Burak ve şuan ki öfkesi ile ilgileniyor ve sadece ona bakıyordum. Arka bahçede olan konuşmamızda söyledikleri tekrar aklıma geldiginde ise, ondan bakışlarımı kaçırmak istedim. Taki bakışları tekrar benim bakışlarımı bulup, öfkeli bakmak yerine özlem ile bakmaya başladığı anda vazgeçtim. O gözlerin derinliklerine girmiş olan özlem ile bana bakarken, aslında onun gözlerinin içine bakıp, oralarda kaybolmayı özledigimi daha yeni fark ediyordum.

Şuan onun yanına gidip, sarılmak ve onu deliler gibi sevdigimi, bebegimizin olacağını söylemek için nelerimi vermezdim. Yada sadece yanına gidip kollarının arasında olmak.. Kokusunu doya doya içime çekmek.. Eskisi gibi birbirimize aşk dolu bakmak. Sadece onunla mutlu olmak..

Bunların olmasını gerçekten isterdim ama artık böyle birşeyin gerçek olmayacağını ikimizde çok iyi biliyorduk. Bunu bilmem ona karşı olan özlemimin her saniye büyümesine neden olsada, o özlemle yaşamayı bir şekilde ögrenmem gerekiyordu. Ne kadar zor olursa olsun.

Burak masanın üstüne koydugu çantayı kaldırıp, masaya tekrar sert bir şekilde koydugunda, elimin altında bir kıpırdanma hissettim. Kaşlarım kendiliginden çatılırken, ne olduguna bakmak için kıpırdamanın oldugu yere baktım. Elimin hala Çetin'in yanağında oldugunu görmem ve Burak'ın bakışlarının orda kilitli kalmasını fark etmem ile, elimi ordan hızlı bir şekilde çektim. Sanki Burak'ı aldatmışım gibi bir his belirmeye başladığında, bakışlarımı Burak'tan çekip, kucağımdaki elimle oynamaya başladım. Yanımda oturan Çetin ise yeni uyanmanın verdigi sersemlik ile, öylece etrafına bakıyor neler oldugunu anlamaya çalışıyordu.

"Burdasın.." diye bir mırıldanma duydugumda, yanıma baktım. Çetin yüzünde olan küçük bir gülümseme ile bana bakarken, bende ona küçük bir gülümseme yolladım. "Evet.." diye sessiz bir şekilde mırıldandığımda, Çetin kucağımda duran elimi tutup sıktı. "Herşey için teşekkür ederim." Çetin'e cevap olarak tekrar küçük bir gülümseme yolladığımda, biraz önceki ses tekrar geldiginde, ikimizinde bakışı ögretmen masasının önünde duran Burak'a kaydı. Burak ölümcül bakışlarını Çetin'e dogru yöneltmiş öylece duruyordu. Çetin gözlerini kısıp ona baktığında, Burak'ın neden böyle baktığını anlamak istiyor gibi bir hali vardı. Ama sanki aklına birşey gelmiş ve onu yok etmek istermiş gibi başını sallayıp, elini elimden çekti.

Burak, Çetin'e sinirli bir bakış daha attıktan sonra, çantasından çıkardığı kitabı eline aldı. Bir tane sayfayı açıp tahtaya birşeyler yazmaya başladı. Tahtaya bir kaç soru yazarken, birşeyler anlatıyordu ama ben dinlemiyordum. Istemedigim için degildi, sadece midem bulanmaya başlamıştı ve ben o bulantıyı umursamamaya çalışmak ile meşguldüm. Gözlerimi kapatıp derin nefesler almaya başladığımda, birinin adımı seslendigini duymam ile gözlerimi açtım. Tahtaya baktığımda Burak tahtanın önünde durmuş bana bakarken "Efendim?" diye hızlı bir sekilde sordum.

Burak'ın kaşları çatılırken "Tahtaya.." demesi ile, gözlerimi kısıp ona baktım. Mide bulantım hala kendini belli etmeye devam ederken, kafamı hayır anlamında salladım. "Hayır.." dedigimde, Burak tek kaşını kaldırıp, kollarını gögsünde birleştirdi. "Çünkü?" diyerek sordugunda, o an ne diyecegimi bilemedigim için sustum. Şimdi ona mide bulantım yüzünden diyemiyecegim için "İstemiyorum.." diye bir cevap verdim.