Aşk-ı Esaret- Anka

-24.Bölüm-

10.04.2017

***

Kapıyı açıp içeri girdigimde, kapıyı sert bir şekilde kapatıp ayakkabılarımı çıkardım. Yukarı odama dogru çıkarken, Burak'ın bu yapmış oldukları için söylenmeye devam ediyordum. Odama geldigimde çantamı yatağın üstüne atıp yatağımın üstüne oturdum.

Derin derin nefesler alıp kendime gelmeye çalışıyordum ama içimi kaplayan sinir buna engel oluyordu. Bir kaç saattir sevgiliydik ve hemen ilk kavgamızı yapmış bulunuyorduk...

Ben ilk kavganın biraz, hatta çok geç bir zamanda gelecegini sanıyordum ama bir anda kapımızı çalınca bizde mecburen içeri almıştık onu.

Ellerimi saçlarımdan geçirip kendime gelmeye çalıştım. Bir kaç derin nefes daha aldıktan sonra, yatağımdan kalkıp üstümde olan elbiseyi çıkarıp, dolabımdan bir eşofman ve tişört çıkarıp giydim. Dış kapının açılıp kapanma sesini duydugumda, hızlı bir şekilde lambayı kapatıp yatağın içine sırtım kapıya gelecek şekilde yatıp, gözlerimi kapattım ve kapının ardından gelen sesleri duymaya çalıştım.

Bir kaç dakika hiç bir ses gelmesede, Burak'ın merdiveni çıkışını duyabilmiştim sonunda. Sonra bir kapının açılıp kapanma sesi kulaklarımı doldurdugunda, içimi saran üzüntüde gün yüzüne çıktı. Ben onun bir umut yanıma gelecegini sanıyordum ama.. Herhalde benimle uğraşmak istemedigi için uzak durmayı tercih etmişti.

Gözlerimi sıkı bir şekilde kapatıp uyumaya çalıştım. Şuan uyumak yapabilecegim en iyi şeydi çünkü bu sayede birşeyler düşünmek zorunda kalmaz ve kafam rahatlardı.

Aradan geçen dakikalar sonunda uykuya dalacagım sırada bir kaç ses duysamda, kuruntu yaptığımı düşündüğüm için umursamadım. Taki biri yorganımı kaldırıp, içine girip arkadan bana sıkı bir şekilde sarılana kadar.

Burak'ın kokusu burnuma dolmaya başlarken, sırtımı sıcak gögsüne yaslamamak için kendimi zor tuttum. Burak karnıma koydugu eli ile beni kendine cekmeye çalışsa bile, kendimi geri çektiğimin için yapamıyordu. Burak'ın nefesini ensemde hissettigimde, bir ürperti vücudumdan geçip gitti.

"Özür dilerim.." Burak enseme ve boynuma küçük öpücükler bıraktığında hiç birşey yapmadan öylece yattım. Benden herhangi birşeyler bekleyen ama bekledigi olmayan Burak "Seni kıskandım onun için istemedim" demesi ile kapalı olan gözlerim açıldı. "Emre'den mi kıskandın?" diye sordugumda "Evet.." diyerek hemen cevabını verdi.

Onun beni bir şekilde kıskanması mutlu ederken, kollarının arasında dönüp gözlerinin içine baktım. Elimi yanağına koyup, yanağını baş parmağım ile okşarken "Kıskanmanı gerektirecek hiç birşey yok ki Burak. Ben kalbimi senin ellerine bırakmayı tercih ettim degilmi? Emre'nin degil" demem ile Burak'ın yüzünde kocaman bir gülümseme oluştu.

"Biliyorum. Ama seni kendimden bile kıskanacak kadar çok severken başkasından nasıl kıskanmayım?? "

"Emre'den kıskanmanı gerektirecek hiç birşey yok Burak. O benim sadece arkadaşım ve ona başka gözle hiç bakamam"

Burak'ın yanağına küçük bir öpücük bırakıp, başımı gögsüne yasladım. Kollarım ile onu sararken, Burak'ta kollarını belime sarıp saçıma kücük bir öpücük bıraktı.

"Biliyorum ama yinede onu sevmiyorum" dediginde gülmemek için kendimi zor tuttum.

"Önemli degil oda seni sevmiyor zaten"

"Ister sevsin ister sevmesin, umrumda degil. Beni tek ilgilendiren sensin"

Saçlarımda hissettigim küçük öpücük ile, yüzümde kücük bir gülümseme oluştu. Derin nefesler alıp Burak'ın kokusunu içime hapsederken "Kalbime sahip çık, onu koru ve inandır" diye mırıldandım.