Aşk-ı Esaret- Anka

-38.Bölüm -

10.06.2017

***

"Seni gerçekten çok özlemişim"

Kahvaltı için geldiğimizde yerde Banu ile karşılaştıktan sonra, Burak'ın da isteği üzerine Banu ile aynı masaya oturduk. Ne kadar çok onunla aynı masaya oturmak istesemde, sadece sevdiğim adam bunu istediği için kabul etmiştim. Ve şimdi Banu'nun sabahtan beri Burak'a onu ne kadar çok özledigini dinlemek ile geçen zamanımda, neden bunu kabul ettim diye kendime soruyor ve karşı çıkmadığım için, kendime bildiğim en güzel küfürleri ediyordum.

Beynimde Banu'yu yapabileceğim işkenceler birbir geçerken, içlerinden Banu'yu saçından tutup yerlerde süründürmek bana çok cazip gelmişti. Ama beynimde filizlenmeye başlayan bu  düşünce, Burak'ın elimi tutup bana o aşk dolu bakmasını görmem ile, bir kenara atmak zorunda kaldım.

Banu bana karşı sergilemeye başladığı davranışları ile beni burda, Burak'ın yanında görmekten hiç memnun olmadığı her şekilde belli ediyordu. Hatta elinden geldigince bütün konuşmaların dışında beni tutmaya çalışıyordu. Ama benim iyi niyetli sevgilim ise, elinden geldiğince beni bütün konuşmalara dahil etmeye çalışıyor ve Banu ve davranışları yüzünden pek başarılı olamıyordu.

Banu'nun arada Burak'a attığı bakışları görmem, içimde bu kızdan hemen kurtulma ve ortadan yok olmasını sağlama hissimi güçlendiriyordu. Sadece attığı bakışlar olsa yinede iyiydi.. Ama Banu'nun, Burak'a olan davranışları ve en önemlisi onu burda gördüğünde ona sarılma şekli, bu kızın ilişkimiz için çok büyük bir bela olduğunu en iyi şekilde gösteriyordu.

Banu'nun arada bana sunmuş olduğu bakışlar ise, beni hem rahatsız ediyor hemde yüzümde alaycı bir gülümsemenin yer almasını sağlıyordu. O bakışlarda bana meydan okumaya çalıştığını fark ediyor hatta görüyordum.. Ama ne onun o bakışları, nede bana gizliden meydan okuması, sevdiğim adamdan uzak durmak için bir nedendi..

Tam Ceren'den kurtuldum ve rahat bir nefes alabilecegim derken, bir anda Banu geldi ve herşey başa döndü. Ceren ile başa çıkmak bir yandan kolay ve bir yandan zor olsada, onu bir şekilde hayatımızdan çıkara bilmiştim. Ama Banu'ya baktıkca, bu kızı öyle kolay kolay hayatımızdan çıkaramıyacagımı bilmek, beni deli etmek için yetip, artıyordu bile.

"Bir daha yurt dışına gitmek gibi bir planım yok. Babam istese bile, onu, burayı ve..." Banu'nun bakışları Burak'ın üzerinde dslgin bir şekilde gezerken "..Seni bırakıp gidemem" dedi.

Çayımdan aldığım yudum Banu'nun söyledigi son kelimeler yüzünden boğazımda kaldığında, öksürük krizine girmem ile, dudaklarımdan çıkmak için can atan herşeyi dışarı bıraktım. Yanımda oturan Burak ilk başta şaşkın bir şekilde bana baksada, eline aldığı bardak suyu bana uzattı. Suyu zorluklada olsun içtiğimde, bardağı masaya koydum ve derin nefesler almaya çalıştım. Burak sırtıma koydugu elini, yukarı aşağıya hareket ettirerek, benim biraz da olsun rahatlamamı sağlıyordu.

"Iyimisin?" Burak endişeli bir şekilde bana bakarken, benim bakışlarım Banu'da ve yüzündeki anlamadığım o gülücükte takılı kaldı. Banu'nun söyledigi son kelimeler yüzünden bir anda öksürük krizine girdigim ve o şeyin benim hiç ama hiç hoşuma gitmedigini bildigini biliyordum. Aklından neler geçiyordu tam bilmiyordum ama ne geçerse geçsin, o geçen hiç birşeyin yerine gelmemesi için, elimden gelen herşeyi yapacaktım.

"Iyiyim hayatım" Burak'ın masanın üstünde duran elini tutup ona dogru yaslandım. Burak kolunu omzuma koyup bana sarıldığında, saçlarıma kücük bir öpücük bıraktı. "Seni seviyorum" Burak'ın fısıltı halinde söyledigi cümleyi duymam ile, yüzümde kocaman bir gülücük oluşurken, bende fısıltı halinde "Seni Seviyorum" dedim.