They Got Real (MyungYeon Fanfiction)

TGR#10

Jiyeon's POV

Hindi ako makatulog! Hindi talaga sumasagot si LJoe sa mga text at tawag ko, nakakainis talaga! Bwisit na Kim Myungsoo 'yan! Tinawanan lang niya ko kahit inis na inis ako sakanya kanina! Nagugutom pa ko kasi hindi ako kumain. Huh! Hindi ako kakain ng niluto niya, okay lang magutom. May binili naman siguro siyang cup noodles 'no?

Bumaba ako mula sa kama at sinuot ko yung slippers ko. Dala dala ko pa rin yung cellphone ko, hindi ako titigil hangga't hindi ko nakakausap si LJoe ngayon. Napatigil ako nang nasa may gitna na ko ng hagdanan, napakadilim naman. HIndi man lang nag-iwan ng kahit isang ilaw 'yung Myungsoo na 'yon! Mamaya may bigla akong makita dito eh.

Tinanglawan ko yung daan ko ng ilaw ng cellphone ko. Nang makababa na ko, inabot ko kaagad yung pindutan ng ilaw saka ako naghanap nang makakain sa cabinet. I sighed. Hindi siya bumili ng cup noodles? Ano kakainin ko?

Napatingin ako sa may lamesa, inalis ko yung takip na nakapatong at nagulat ako nang makita kong may nakatabing pagkain para sakin. Kinuha ko yung sticky note sa may tabi na may nakalagay:

This is for you. Kumain ka. Good night, wifey! ;)

- K.M

"Psh, wifey my foot!" Binaba ko yung sticky note at umupo ako sa may upuan. Inumpisahan ko nang kumain nang biglang tumunog bigla yung cellphone ko na nasa bulsa ng jacket ko. I get it at nanlaki ang mata ko nang makita kong tumatawag si LJoe!

"Omg!!!!!" napasigaw ako hindi ko alam paano ko isa-swipe yung screen ng cellphone ko dahil sa saya. "Calm down, Jiyeon. Calm down," huminga ako nang malalim at thankfully naswipe ko na yung cellphone ko. "Baby!!!! I'm sorry!! Wag kang maniwala kay Myungsoo!"

He chuckled. "I was right, you are still awake. Sorry, Jiyeon. Bigla lang akong nakaramdam ng selos that's why I ignored your texts and calls earlier."

"Sorry again, LJoe. Hindi ka dapat magselos kay Myungsoo, you know already that it's you the only one I want, right?"

"Yeah. I know but I can't help it, sorry."

I just smiled. "I love you, oppa."

"I love you more, Jiyeon. Can you go out for awhile? I miss you so much, hindi ko kaya na hindi ka makita ngayon. It's been so long since we meet."

I glanced at the wall clock and I saw it's already 2:30 am. Whoa, ang bilis ng oras.

"Sure, oppa. Let's just meet at the Han river." I said.

"Okay, i'll wait for you."

Hindi ko na inubos yung pagkain ko. Nilagay ko na lang sa may sink at umakyat ako ulit para magpalit ng damit. Mas pumili ako nang mas makapal na jacket na may hood at isang jogging pants. Of course, all black pa din. Sinuot ko rin yung nerdy eye glass ko.

Nang makababa na ko, lalabas na sana ako kaya lang may biglang humatak sakin papasok ulit at sinandal ako sa may pintuan. Napapikit ako at napasigaw, someone covered my mouth with a hand nakapikit pa rin ako kaya hindi ko alam kung sino man 'to. Sana naman hindi 'to multo o magnanakaw o baka rapist?!!!

That idea struck me like a lightning kaya bigla ko sinipa yung kung sino man 'tong nasa harap ko.

"Ahhhhh fuck! That hurts!!!!!"

Dali-dali akong kumuha ng pwedeng ipalo at pinagpapalo ko yung kung sino man 'tong namimilipit sa sakit na nasa sahig. Papaluin ko pa sana siya nang biglang mahawakan niya ang kamay ko at ako naman ang napunta sa sahig.

"Ahhhhhhhhhhhh!! Get away from me!!!!! Sino ka baaaaaaa?!!!!!" sigaw ako nang sigaw. Hindi ko makita kung sino 'tong nakapaibabaw sakin, nagpupumiglas ako kaya lang bigla niyang hinawakan yung dalawang kamay ko. "Tulong!!!!! Magnanakaw!!!! No, rapist!!!!!!"