TGR#59

442 25 9
                                    


Jiyeon's POV


"Sa may coffee shop mo na lang ako ibaba." I said while looking at the window. "Hyojoon oppa is waiting for me there."


I saw in my peripheral vision that LJoe glance at me for a second but didn't say anything.


I sighed. Wala siyang kaalam-alam kung saan nagsimula ang set-up namin na 'to. I announced that we are dating without his consent, pero hindi man lang siya nagtanong ni minsan. I feel so guilty about it.


"Call me if you have an appointment. Kung may interview na naman tungkol satin, I think you should not accept it this time."


"I'm already used to it. Wala ng bago kung may mag-iinterview na naman satin. But, if you don't want, okay, I'll not accept it," sabi ko nang makalabas ako ng kotse. "Thanks for coming with me today. Ingat sa pagdadrive, Lee Byunghun."


He just showed me a little smile and not his usual smile.


Pinagmasdan ko lang ang papalayo na kotse ni LJoe, we've been keeping this set-up for almost five months now. Ang alam din ng lahat, kami pa din dahil sa mga interviews saming dalawa. They think that our relationship is getting stronger.


Pumasok na ko sa loob ng coffee shop. Wala pa si Hyojoon oppa. Umupo muna ako sa may bandang dulo at tinignan ko yung iPhone ko, may text lang si manager Sehun he is asking me to pass by at the company building dahil may ibabalita daw siya sakin.


Hindi na ko nagulat nang makita kong lumitaw ang caller ID ni Mama.


"Ma."


"Napanood ko yung interview niyo kanina ni Byunghun, you really look good together, anak. I'm so happy that you are still together." Base sa tono ng boses niya, malalaman mo kaagad na natutuwa siya. Bakit hindi? Sinunod ko ang gusto niya na makipagbalikan kay LJoe.


"Thank you, ma."


"What's wrong, princess? May sakit ka ba? Bakit ang tamlay ng boses mo?" napangisi ako. She sounds so worried about me, simula nang sinunod ko ang gusto niya bumalik na siya sa dati—naging maalalahanin na siya sakin, naging sweet na siya tulad ng dati, palagi na niya kong tinatawagan—kinakamusta ako, sinisigurado kung kumain na ba ako. All of these are happening because I did what she wants.


"Okay lang po ako, ma. Medyo mainit lang. Magpapahinga na lang po ako pagkauwi. You don't need to worry about me."


"Osige, anak. Wag kang magpapakapagod masyado ha? Tatawag na lang ako ulit. I love you."


"Hm. I love you too, ma."


She said goodbye and the call was ended. Nakapagpakawala na naman ako ng buntong-hininga. How long should I keep this up?

They Got Real (MyungYeon Fanfiction)Where stories live. Discover now