They Got Real (MyungYeon Fanfiction)

TGR#26

Jiyeon's POV

Kanina pa ko hindi mapakali dito sa may backstage. Fudging cake, it's the Day! Eto na yung araw na pinaghahandaan ko. My solo debut day! Siguro nahihilo na sila kakasunod sakin pero kinakabahan kasi talaga ako! First time ko kayang magsolo! Palagi akong sanay na may kasama, sanay ako na buo kaming T-Ara sa stage!

Andyan naman ang mga unnies ko to support my solo activity pero nakaupo na sila. Tatlong performances pa bago yung akin. Tinawanan naman ako ni LJoe nung tinawagan ko siya bago ako magpunta dito, yung lalake na 'yon talaga ang hilig mang-asar! Ugh! Nakakainis siya, hindi man lang siya pupunta dito para panoodin ako. Hmp.

Nakabalik naman na si Myungsoo. Pero stop muna ang shooting for We Got Married, I don't know why. Siguro kasi kinoconsider nila na kailangan ko munang magfocus para sa solo activity ko? Okay lang naman kasi nakapaghanda naman ako ng maayos. Pero kami ni Myungsoo? We are not okay, takang-taka pa nga siya bakit daw ako biglang umarte ng ganon. Ano daw bang ginawa niya? Akala daw ba niya miss ko na siya?

"Jiyeon, maupo ka muna. Chill," sabi nung isang backup dancer ko. Sabi ko  na nga ba pinagtatawanan nila ako e!

Umupo naman ako saka ako paulit-ulit na huminga ng malalim. Hindi ko namalayan na lumipas na ang oras dahil naging busy ako sa paglalaro ng Color Switch sa cellphone ko para dun madivert ang attention ko at hindi ako masyadong kabahan. 

"Park Jiyeon, you're next!"

Humigpit ang pagkakahawak ko sa cellphone ko. I gulped bago ko ibinigay kay Manager Sehun 'to at sinuot ko na yung black coat ko. Nagdasal muna kami bago kami umakyat sa stage. Pumwesto na ko at tinignan ko yung mga tao, nararamdaman ko ang panginginig ng mga kamay ko kaya huminga ulit ako ng malalim hanggang sa mawala. Sinubukan kong mag-isip ng magagandang bagay para mawala sa isip ko yung mga negative things, tulad ng ano kayang iniisip nila ngayon? Naiinis ba sila kasi ako ang magpeperform? Do they still hate me? Ganun pa din ba ang tingin nila sakin? Kaya ko ba 'to? Kaya ko bang baguhin ang tingin nila sa T-Ara?

I closed my eyes for awhile to calm myself. Pagkadilat ko nanlaki ang mga mata ko nang may mahagip akong pamilyar na mukha. 

Imposible, diba? 

Hindi siya pupunta dito para suportahan ako lalo na hindi kami okay. 

"Jiyeon, ready ka na?" tumango ako sa lalakeng kapartner ko dito sa sayaw. "I'm ready," sabi ko at nakita ko siyang sumenyas sa may likod. Ilang sandali lang namatay na yung mga ilaw tapos nagkaroon ng spotlight sa may pwesto ko at kasunod nito yung umpisa ng kanta ko. 

Gaya ng kung ano ang ginagawa ko sa practice namin araw-gabi, yun din ang ginawa ko. I just think na walang mga tao sa harap ko ngayon. Na etong gagawin ko ang magbibigay ng chance para mabalik ang dating tingin samin ng mga tao. Na eto ang makakapagpabalik ng tiwala nila sa T-Ara.

(Please play this video to watch Jiyeon's solo performance)

"Park Ji Yeon, fighting!!!"

Dahan-dahan kong idinilat yung mga mata ko. I bit my lower lip to stop myself from crying, ngiting-ngiti ako habang paulit ulit na yumuyuko. Hindi ko 'to inaasahan... madami pa din palang nagmamahal sakin. Madami pa din naniniwala sakin, madami pa ding tao na handang sumuporta sakin.

Niyakap ko yung mga back up dancers ko pati yung kapartner ko, kung wala sila hindi magiging successful 'tong first day ng solo activity ko. 

"Thank you, everyone!" sabi ko nang makababa na kami sa back stage.