İstemiyorum Git! Alsel

Anne olunca anlarsın demiştin ama...

Ali uzun zamandır aralık kapıdan Selin'e belli etmeden onları izliyordu. Gözlerinin dolduğunu hissetti. Uzun zaman sonra, aşık olduğu kadının içindeki şefkati görmüş bu sahnenin büyüsüne kapılmadan edememişti. Gidip yanlarına kıvrılmamak için kendisini zor tutuyordu, tek hayali buydu. Mışıl mışıl uyuyan meleklerine baktı ve her şeyin yoluna girebilmesi için dua etti.

Tam aşağıya iniyordu ki çalan kapının sesiyle irkildi. Kim gelmişti? Zeynep Hanım olabilirdi, ama o da tam gelecek zamanı bulmuştu. Gidip açamazdı çünkü Selin evde yalnız olduğunu düşünüyordu. Eğer evde olduğunu fark ederse her şey ters teperdi.

Israrla çalan kapının sesine nihayet uyandı Selin, Ali hızla saklanacak bir yer arayışına girdi. Selin yatakta doğrulurken ne olduğunu anlamaya çalışıyordu. Bu kadar ısrarla kapı çalmak da neyin nesiydi? Ali olamazdı çünkü onun anahtarı vardı, kesin o bakıcı kadın gelmişti. Önce Gece'nin parmaklarının arasında duran parmağını çekti, Gece huzursuzca kıpırdandı yataktan kalktığında ise ağlamaya başlamıştı bile. Selin başka çaresi olmadığını fark ederek bebeği kucağına aldı aşağıya indi ve kapıyı açtı. Yanılmamıştı o kadındı. Şaşkınlıkla bakıyor Gece'nin onda olmasına inanamıyormuş gibi gözlerini açarak konuşmaya çalışıyordu.

"Ben... Şey... Selin hanım... Siz açmayınca merak ettim."

Gece hala ağlıyordu ve Selin'in bu kadının dırdırını çekmek gibi bir niyeti yoktu. Hızla bebeği karşısında manasızca konuşan kadına uzattı.

"Acıktı. Bir an önce sustur başım şişti."

Başka hiçbir şey demeden mutfağa yöneldi, acıkmıştı. Kadının Gece'yi severken çıkardığı sesleri dinledi.

"Acıkmış mı benim kızım? Ha prensesim? Gel doyuralım seni."

Kızım mı demişti o? Ne hakla? Gerçi kendisinden daha çok annelik yapıyordu ona ama yine de elinde olmadan rahatsız olmuştu. Merakla yukarı çıktı ve Gece'nin odasına yöneldi, kapı zaten açıktı bu evde neden bütün kapılar aralık bırakılıyordu? Ya Ali evde olsaydı? Kadından gıcık kapmıştı.

Gece'nin kendisinde olduğu gibi huzurla emip parmağını tuttuğu görüntüsünün aksine kadın göğsünü uzattıkça huzursuzlaşan ağlamaya devam eden tavırları ilgisini çekti. O da mı sevmemişti acaba bu kadını?

"Neden ağlıyor?"

Merakına yenik düşerek içeri girdi, Gece ağlamaktan mosmor olmuştu resmen.

"Bilmiyorum efendim, normalde hemen alırdı ama şimdi almamakta inat ediyor."

Selin Gece'nin düşündüğünden daha fazla kendisine benzediğini fark etti. Bakıcı kadın Gece'yi kaldırdı ve hoplatmaya başlayarak ilgisini dağıtmaya çalıştı. Ama bir türlü susmak bilmiyordu. Ali ona emanet etmişti bebeği bir şeyler yapmak zorundaydı. Hızla kadının kalktığı koltuğa oturdu ve göğsünü açtı.

"Ver bana."

Gece'yi kucağına aldı önce sakinleşmesi için boynuna yatırdı ve 'ŞŞŞŞtttt' benzeri sesler çıkardı. Sonra da kucağına yatırarak emzirmeyi denedi. Gece önce huysuzlanır gibi olsa da annesinin göğsüne yapıştı ve biraz önce çığlık çığlığa ağlayan o değilmiş gibi sakince emmeye başladı. Selin gözlerinin dolduğunu hissetti. Neler oluyordu?

"Ufaklık sizi istiyor sanırım."

Selin konuşan kadına aldırmadan bebeği izlemeye devam etti. Ali haklı olabilir miydi? Annesine ihtiyaç duyduğu gibi Gece de ona mı ihtiyaç duyuyordu? Onu gerçekten tanıyor muydu mesela, kokusunu biliyor muydu?