İstemiyorum Git! Alsel

Bisiklet

Selin Ali'nin çalan alarmını kapatarak uyanmasını engelledi. Çok tatlı uyuyordu nasıl kıyabilirdi ki? Bu gün de biraz geç gitse işe ne olacaktı sanki? Gece'yi eve gelmesi konusunda ikna etmek düşündüklerinden uzun sürmüştü ve üç günün sonunda Gece eve geldiğinde tabii ki Sürpriz de onunla birlikte gelmişti. Selin başta karşı çıksa da Gece'nin onu ne kadar sevdiğini gördükçe bu durumdan hoşlanmaya başladı. Birlikte uyuyor, birlikte yemek yiyorlardı. Hatta havuza bile birlikte giriyorlardı. Ve tabii ki Ali hemen ertesi gün havuzun suyunu değiştirtmişti. Ama Gece'nin eve gelmeyi reddetmesi ve havuzu yine kullanmalarını onların suçu değildi. Yine değişen suyun içindeki neşeli hallerini hatırladı kızının, gülümsemeden edemedi. Birkaç gündür kreş hayatı da sorunsuz gidiyordu. Her şey yoluna girmişti anlaşılan.

Selin gülümseyerek kocasının yanağına öpücük kondurarak yataktan kalktı ve lavaboya gitti. Sonra hemen kızının odasına geçerek Zeynep'i canından bezdiren Gece'nin hallerine gülmeden edemedi.

"Gece hadi ama geç kalacaksın!"

"Onu canım sevmiyor!"

Gece odanın içinde pembe minik küloduyla dolaşırken Zeynep de elindeki elbise ile onu yakalamaya çalışıyor, o yaklaştıkça Gece de pire gibi bir hızla uzaklaşıyordu. Tüm bu kaosun içinde Sürpriz de Gece'yi takip edip küçük bedenine ters orantılı ses telleri ile odanın içini renklendiriyordu.

"Ama bu elbise çok güzel bak..."

"Top oynayamıyorum onunla, paltulon giycem."

Selin Gece'nin poposunu sallaya sallaya kaçmasını ve pantolon giymek için sarf ettiği üstün çabasını görünce kahkahalarını tutamadı. Kızı onu daha görür görmez kucağına atlamış Zeynep'ten kaçırma ihtimaline dört elle sarılmıştı.

"Günaydın anneciğim bugün yine çok akıllısın..."

"Anne Zenyep'e biy sey de ya..."

Zeynep bezmiş gözlerle Selin'e bakarken, Selin de elindeki elbiseye uzanarak ona göz kırptı ve gerisini halledeceğini mırıldandı. Zeynep, Gece için kahvaltı hazırlamak üzere odadan çıkınca baş başa kalan anne kız birbirlerine bakıp gülmeye başladılar. Sürpriz de hala onları izliyor yerde yatarak çeşitli oyunlar oynuyordu.

"Hadi artık şu haline bak, saat kaç oldu hala çıplaksın."

"Paltulon giyecek miyim?"

Selin Gece'nin dolabındaki birbirinden güzel elbiselere içi acıyarak baktı. Pantolon giymek de nereden çıkmıştı?

"Sana top oynamayı yasaklamıştım hatırlıyor musun?"

"Öffff!"

Gece ellerinin tersi ile saçlarını arkaya atarken mutsuz bir şekilde suratını düşürdü. Gece'yi odasındaki koltuğa oturtup elbisenin kafasını geçirirken hala aynı mutsuz ifade ile oturan kızını gülümseyerek izledi.

"Canım hiç sevmiyor bunları ama..."

"Ama sana çok yakışıyor."

Gece bir anda kafasını çevirerek annesine baktı, biraz ilgisini çekmeye başlamıştı konu.

"Geyçekten mi?"

Selin hala umut olduğunu düşünerek iştahla kızını gaza getirmeye çabaladı. Her ne kadar kırık ikizi Nazlı'ya benzese de kendi canından kanından beslediği kızının güzelliğe zaafının olduğunu bilmek Selin'i mutlu ediyordu.

"Evet aşkım, sen çok ama çok güzelsin. Maviş kocaman gözlerin hayran olunmayacak gibi değil..."

Gece bir anda annesine bakıp üzüntü ile yanağını okşadı. Gerçekten bir şeye üzülüyormuş gibi mutsuzdu.