İstemiyorum Git! Alsel

Ali bir şeyler yap, ölüyor!

Çok derinden gelen inlemelerden bir tane daha duyduğunda ısrarla açılmamak için zorlanan gözlerini araladı. Ne ara uyumuştu? Hemen korkarak yan tarafına döndüğünde Gece'nin morarmış bir şekilde öksürmeye çalıştığını fark etti. Emzirirken uyuyakalmıştı! Panikle yataktan doğruldu, korkudan eli ayağı titriyor ne yapacağını şaşırmış şekilde Gece'ye bakıyordu. Kâbuslarını hatırladı, konuşsa sesi çıkmayacakmış gibi ağzını açıyor ses tellerini harekete geçiremiyordu. Gece nefes almak için çırpındıkça, Selin öylece duruyordu. Uyurken iyice yan dönmüş bebeğinin nefes almasını engelleyecek kadar kendisini salmıştı. Panikle Ali'yi dürttü kolundan ama Ali bir türlü uyanmıyordu.

"A...ali..."

Sesi fısıltıdan öteye gidemiyor en son zaman bu denli korktuğunu hatırlayamıyordu. Kızı gözlerinin önünde can veriyordu resmen ve en acısı da bunun sebebi kendisi olmuştu.

Yatakta hissettiği hareketlilik ile gözlerini açan Ali önce şok olmuş bir şekilde bakan Selin'e hemen sonra da nefes alamadığı için mosmor olmuş kızına baktı. Uyku sersemi bir şekilde hızla yataktan kalktı.

"Selin ne oluyor?"

"Ölüyor!"

Ali hemen kızını kucağına aldı ama Gece gözleri sonuna kadar açılmış dudakları mosmor olmuş bir şekilde öylece çırpınıyordu. Küçücük kolları ve ayakları kuş gibi çırpınıyor bir nefes daha fazla alabilmek için var gücüyle uğraşıyordu. Ali durumu anlayabilmek için Selin'in kolundan ittirdi ve kendine gelmesi için daha çok bağırdı.

"Ne oldu diyorum sana!"

"Ali... Ben... Ben... Emzirirken... Süt kaçmış. Nefes..."

Ali hemen Gece'yi yüzüstü yatırdı ve sırtını okşamaya başladı, ama işe yaramıyordu. Nefes alamayan kızı daha tuhaf bir şekilde çırpınmaya başlamıştı, ellerinin arasından kayıp gitmesine izin veremezdi.

"Ali bir şey yap! Ölüyor Ali, hareketleri yavaşladı."

"Allah kahretsin!"

"Ali ölüyor! Benim yüzümden!"

Hemen tekrar kaldırdığı kızını ayaklarından ters çevirerek baş aşağı sallandırdı ve sırtına da yavaş hareketlerle vurmaya başladı.

"Bir şey yap!"

"Olmuyor!"

Ali panikle biraz daha salladıktan sonra Gece'nin durumunun hala değişmediğini fark etti.

"Ölüyor diyorum Ali!"

Ali çaresiz gözlerle Selin'e bakarken tekrar yatağa oturdu ve kızını dizlerinin üstüne yüzüstü şekilde yatırdı. Bir parmağını ağzına sokarak nefes almasını kolaylaştırmaya çalıştı. Gece boğulur gibi inliyor minik bedeni güçsüz kaldığı için daha az çırpınıyordu. Sırtına yavaş yavaş vurmaya başladı, birkaç kez vurduktan sonra tekrar baş aşağı ters çevirdi. Gece önce inler gibi yapsa da sonrasında tüm gücü ile ağlamaya başladı. Düzelmişti... Normale dönen nefesi ile çığlık çığlığa ağlamaya başlayan kızını hemen düzgün bir şekilde kucağına aldı. İlk kez ağladığı için mutlu olduğunu hissetti, normal zamanda böyle bir şeyi düşünemezdi bile.

Selin kızının ağlamaya başlaması ile yanaklarından süzülen gözyaşlarını hissettiğinde zar zor ayağa kalktı ve odanın kapısının yanına duvara doğru ilerledi. Yere oturdu, dizlerini karnına çekti ve kafasını dizlerinin üstüne yerleştirdi. Hıçkırarak ağlıyor, yaşadıklarının şokunu üzerinden atamıyordu. Onun suçuydu! Bebeğini ihmal etmişti ve bu ihmali neredeyse bebeğinin hayatına mal olacaktı. Gözünü her kapattığında sonuna kadar açılmış gözleri ile yatakta çırpınan kızını görüyordu. Ellerini saçlarına daldırdı, kızının ağlama sesini duyduğu her saniyeye şükretmeye başladı.