Rüya gibi bir aşk, güzel giden bir evlilik ve harika bir bebek... Filmlerden ya da kitaplardan beklediğimiz mutlu son bunlar değil mi? Peki ya bunlar olduğu halde oluşan mutsuzluklar? Peki tüm hikaye asıl burada başlıyorsa?
Kızının doğum sancıla...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Ben yanlış mı görüyorum? Şaka mı bu?"
Selin neler olduğunu anlayamasa da Tuğçe'nin işaret ettiği noktaya bakınca resmen kilitlendiğini hissetti.
"Ali!"
*** Selin karşısındaki manzara karşısında sakin olabilmek için çabalasa da elinden daha fazlası gelemeyeceğini fark ettiğinde yürümeye başladı. Kucağında sinirden sıkıca tutmaya devam ettiği kızı ağlamaya başlarken Ali'nin kendisine güvenmesi gerektiğiyle ilgili cümlelerini düşünmeye çalıştı. Ali yapmazdı! 'Yani umarım yapmaz yoksa gebertirim!' diye tıslayarak ilerlerken Tuğçe çoktan koşmaya başlamıştı.
Bir kere o kızın elinin Ali'nin omzunda ne işi vardı? Hayır bu samimiyet nereden geliyordu? Böyle bir samimiyetleri olacaksa Selin'in neden bu konuda hiçbir fikri olamıyordu?
"Sakin olalım Tuğçe!"
"Nasıl olalım? Daha iki gün önce dünya turu yaptığım adam gözümün önünde kızlarla fingirdeşiyor."
"Haklıyken haksız duruma düşemeyiz."
"Ben göstereceğim o yellozlara!"
Ali'ye yaklaştıkça Gece daha çok ağlıyor, Selin onu bile duyamaz bir halde ilerlemeye devam ediyordu. Kadın hala Ali'nin üzerindeki eli hareket ettirerek kolunu okşamaya başlar başlamaz Selin depar atarak yanlarına geldi. Nefes nefese kalmıştı ama bu hiç önemli değildi çünkü birazdan birilerinin son nefesi olmayı planlıyordu.
"Selin... Aşkım..."
Ali şaşırmış bir şekilde karısına bakarken, Selin de sinirle Gece'yi babasına uzattı.
"Durmuyor Ali, KIZIMIZ seni özlemiş."
Sesindeki imayı anlar anlamaz kızını kucağına alan Ali, Tuğçe'nin Emre'nin kolunu sıkıştırdığını fark etti. Emre acıyla iki büklüm olurken kızlar da şaşırmış bir şekilde manzaraya bakıyorlardı.
"Tanıştırayım."
Selin 'gerek yok' diye mırıldansa da Ali duymazdan gelerek cümlesini tamamladı.
Kızlardan Ebru olanı Selin'i yok sayarak Gece'ye uzandığında Selin de hızla koluna uzanarak kızının üzerinden çekti.
"Aliş? Ayrıca kızım yabancılardan pek haz etmez."
"Kim eder ki?"
Tuğçe Selin'i desteklerken Emre de kendince bir şeyleri açıklamak zorunda kaldı.
"Altı yıl falan oldu görüşmeyeli ya, özlemişiz."
Düzelteyim derken içine eden Emre sırtına yediği dirsek darbesiyle bir kere daha iki büklüm olurken Tuğçe Emre'nin biraz önüne geçti ve onun yapmadığı şeyi yaparak kendisini tanıştırdı.
