De Verbintenis | ✔️ (DE OVERGAVE #2)

2 • woensdag 19 september 2012

Het was een sprookje.

Gael leunde met haar hoofd op het portier toen Bobby langzaam in zijn grafietenblauwe Porsche Boxster de oprijlaan van het kasteel afreed.

De wind speelde met haar haren en Gael had die glimlach op haar gezicht die Bobby al sinds juni niet meer bij haar had gezien.

Toen hij haar terug voor zich had gewonnen.

De rozenborders stonden in volle bloei en Gael kon het zware parfum ruiken dat haar tegenmoet kwam. De Bourbon-rozen hadden, dankzij een goede zomer, niets van hun kleur verloren.

Bobby draaide de binnenplaats op, waar de klimop op de witgele muren kroop. Zodra hij de auto stillegde, draaide Gael zich naar hem toe. Haar groene ogen stonden lief en zacht.

"Ik zie je graag," zei ze, voordat ze zich naar Bobby toeboog. Ze voelde zijn handen in haar haren, die langzaam naar haar schouders en middel gleden om haar dichter tegen zich aan te trekken.

Gael sloeg haar armen rond zijn hals en drukte haar lichaam tegen het zijne aan.

Zijn hete adem voelde ze in haar hals, gevolgd door zijn lippen.

"Ik jou ook," hoorde ze hem zeggen en Gael voelde hoe een warm gevoel zich vanuit haar vingertoppen naar de rest van haar lichaam verspreidde.

Over minder dan twee dagen zou ze haar jawoord aan deze man geven. Aan al haar twijfels, aan al haar tobgedachten zou een einde komen.

Ze glimlachte tegen zijn lippen en Bobby keek haar aan. Zijn vingers streken haar haren uit haar gezicht.

"We zijn er bijna," fluisterde ze tegen hem. "Bijna, en dan ben ik de jouwe."

De ogen van Bobby zochten de hare en Gael zag zichzelf weerspiegeld in zijn donkerblauwe irissen.

"Ik laat je nooit meer gaan."

Gael duwde het puntje van zijn neus tegen zijn wang en drukte een kus op zijn huid. "Ik zou niet anders willen."

"Gabrielle!" Uit het kasteel kwam een kleine, Aziatische man gehold, gekleed in een donker T-shirt met een bloemenprint en een skinny jeans. "Godzijdank dat je er eindelijk bent." Hij rukte het portier van de Porsche open. "Sorry, tortelduifjes, maar er is werk aan de winkel en we lopen al achter op schema," gilde hij over zijn schouder naar Bobby, die verbluft toekeek hoe Oscar zijn verloofde mee het landhuis in trok.

"Oscar, rustig, wat is er aan de hand?" vroeg Gabrielle, terwijl Oscar haar meenam naar de bruidssuite, duidelijk over zijn toeren.

"Je moeder maakt me gek. Als deze bruiloft er niet voor zorgt dat ik vijf jaar lang volgeboekt ben en rijk wordt, dan ..." Oscar draaide met zijn ogen en gooide de grote deur open.

"Ik heb haar!" gilde hij. Zeker drie medewerksters stormden op Gael af en begonnen haar te onderwerpen aan een grondige inspectie.

"Oké, we moeten de jurken nog een laatste keer op maat afstellen voordat ze worden geperst voor overmorgen. Clara heeft de Vera Wang aan mij gegeven vanochtend, dus dat probleem is ook al opgelost. Dan moeten we nog over de allerlaatste details gaan voor het diner. Jouw moeder valt me constant lastig met bloemenwijzigingen, ik word zo nerveus van haar."

Gael begon zichzelf langzaam uit te kleden. Iedereen in deze kamer had haar al minstens vier keer naakt gezien.

"Oscar, ze is gewoon veel te opgewonden. Zeg gewoon dat je doet wat ze voorstelt en doe je eigen zin. Binnen drie dagen ben je van haar verlost."

"Ik ga echt moeten investeren in goede antirimpelcrème. Deze bruiloft gaat me zeker vier botox-spuiten kosten."

Gael grijnsde. De medewerkster gooide de Vera Wang-jurk over haar lichaam en begon de knoopjes langzaam dicht te maken op haar rug.